وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ
در هنگام سختى و غم و اندوه
﴿1﴾
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ، وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ [يَفْثَأُ] بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ .
(1) اى كسى كه گرههاى گرفتاريها به دستش باز مىگردد و اى كسى كه شدت سختىها به وسيله او برطرف مىشود و اى كسى كه رفع گرفتاريها و رفتن به سوى گشايش با التماس و التجاء به او حاصل مىگردد.
﴿2﴾
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ .
(2) پروردگارا كارهاى بسيار سخت به قدرت تو آسان شده و به لطف و كرم توست كه وسايل و اسباب هر كار آماده گرديده و به نيروى توست كه حكم قطعى براى كارها به جريان افتاده و به اراده توست كه همه چيزها به كار افتادهاند.
﴿3﴾
فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .
(3) بنابراين موجودات به ارادهات و نه به گفتارت، فرمان مىبرند و به ارادهى تو و نه به نهى كردنت دست از كار مىكشند.
﴿4﴾
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ
(4) پس تويى كه براى حوايج زندگى خوانده مىشوى و تويى كه در ناگواريها مددكنندهاى و از مخلوقات چيزى رفع و دفع نمىگردد مگر تو بخواهى و نيز گشايشى ايجاد نمىشود مگر تو اراده كنى.
﴿5﴾
وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ .
(5) خداوندا به من گرفتاريها و مشكلاتى روى آورده كه مرا به زحمت انداخته و باعث درماندگىام شده است.
﴿6﴾
وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ .
(6) و اين امور با قدرت تو بر من وارد شده و تو متوجهام ساختهاى و چون تو هستى كه مشكلات را بر من وارد و به من متوجه ساختهاى
﴿7﴾
فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .
(7) بنابراين فقط تويى كه مشكلات را دفع مىكنى و آنچه بر رويم بستهاى مىگشايى و از سختىها به آسانىها برمىگردانى و در هنگام خوارى يارىام مىدهى.
﴿8﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً .
(8) پس بر محمد و آل او درود فرست و در آسايش و آسودگى را با فضل و كرمت برويم بگشا و سلطهى غم و اندوه را به قوت خويش در وجودم بشكن و نسبت به من دربارهى آنچه شكايت كردم حسن نظر داشته باش و حلاوت و شيرينى كرمت را به من بچشان و از جانب خود رحمت و گشايشى گوارا به من عطا فرما. و از ناحيه خود نجات از گرفتاريها را نصيبم كن.
﴿9﴾
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ .
(9) خداوندا به سبب پرداختن به رفع گرفتاريها و مشكلات زندگى مرا از انجام واجبات و مستحبات و اعمال عبادى محروم مفرما.
﴿10﴾
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ .
(10) بار الها آنچه بر سر من آمده طاقتم را بريده و لبريز از غم و اندوه گشتهام و تو قادرى كه همه اين گرفتاريها را بر طرف كنى پس با قدرت لايزال خويش هم و غم و گرفتارى را از من دور كن، گرچه استحقاق آن را نداشته باشم اى صاحب عرش عظيم.