وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ
از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام، هنگامى كه امر مهمى (سخت و نگران كننده) براى وى رخ مىداد، يا حادثهاى ناگوار برايش مىرسيد، و در وقت اندوه
﴿1﴾
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ، وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ [يَفْثَأُ] بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ .
(1) اى كسى كه گره مشكلات به دست تواناى او باز مىگردد، و اى كسى كه شدت سختىها و گرفتاريها به وسيله او كاسته مىشود، و اى كسى كه رهائى يافتن از ناگواريها و رسيدن به آسايش از او درخواست مىگردد.
﴿2﴾
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ .
(2) چون كه سختيها و مشكلات در برابر قدرت و توانايى تو ذليل و ناچيزند، و همهى اسباب و علل با لطف و توفيق تو سبب و عليت پيدا كردهاند، و با قدرت تو قضا و مقدرات جارى و برقرار گشتهاند، و اشياء بر وفق اراده و خواست تو به حركت و جريان افتادهاند.
﴿3﴾
فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .
(3) بنابراين، اشياء طبق مشيت تو بدون دستور و فرمان لفظى فرمانبرند، و طبق ارادهى تو بدون نهى لفظى از حركت باز مىايستند.
﴿4﴾
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ
(4) خدايا تو كسى هستى كه براى حل دشوارىها تو را مىخوانند، و در سختىها و مشكلات پناهگاهى، هيچ مشكلى بدون دفع تو برطرف نمىگردد، و هيچ سختى بدون اين كه تو آنها را برطرف سازى بر طرف نمىگردند.
﴿5﴾
وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ .
(5) بار پروردگارا مشكلاتى بر من فرود آمده كه سنگينى آن برايم دشوار است، و گرفتارى آن مرا از تحمل آن ناتوان ساخته است.
﴿6﴾
وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ .
(6) با قدرت خود آن را بر من وارد ساختهاى، و با سلطهى خود آن را متوجه من گردانيدهاى.
﴿7﴾
فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .
(7) پس آنچه را كه تو بر من وارد ساختهاى كسى توان بيرون راندن آن را ندارد، و چيزى را كه تو متوجه من ساختهاى كسى را قدرت باز گرداندن آن نيست، و آن درى را كه تو ببندى گشايندهاى براى آن نيست، و هر درى را كه تو باز كنى كسى توان بستنش را ندارد، و آنچه را كه تو دشوار كردهاى آسان كنندهاى براى آن نيست، و هر كس را كه تو خوار و ذليل ساختهاى يارى دهندهاى برايش نمىباشد.
﴿8﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً .
(8) پس بر محمد و آل او درود فرست، و اى پروردگار من در آسايش را به فضل خود به سوى من بگشا، و تسلط غم و اندوه را به قدرت و توانايى خود از من بردار، و در آنچه شكايت دارم حسن نظر داشته باش، و به خواستههايم حلاوت و شيرينى را به من بچشان، و از جانب خود رحمت و گشايش بر من ببخش، و به زودى راه خلاص از گرفتارىها را برايم قرار ده.
﴿9﴾
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ .
(9) و مرا به سبب غم و اندوه از رعايت و توجه به واجبات و به كار بستن سنتهايت باز مدار.
﴿10﴾
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ .
(10) پس اى پروردگار من! آنچه به من رسيده طاقت و توان تحمل آن را ندارم، و به آنچه به من روى آورده سراسر وجودم پر از غم و اندوه شده، فقط تو توانايى و قدرت بر طرف ساختن آنچه به من روى آورده را دارى، پس آن گرفتارى را از من دور كن گرچه از جانب تو شايستگى آن را ندارم صاحب عرش عظيم.