دعای 14 ( دعا برای ستم و ستمدیده و مظلوم ) ترجمه علی نقی فيض الاسلام اصفهانی

(1) اى آنكه خبرهاى شكوه‌كنندگان از ستم بر او پنهان نيست‌

(2) و اى آنكه در سرگذشتهاى ايشان از گواهيهاى گواهان بى‌نياز است (چون به آشكار و نهان دانا است)

(3) و اى آنكه يارى او به ستم رسيدگان نزديك است (به زودى آنها را يارى خواهد نمود)

(4) و اى آنكه مدد او از ستمگران دور است (ايشان را يارى نمى‌كند)

(5) اى خداى من، تو مى‌دانى آنچه از فلان فرزند فلان به من رسيده از آنچه (ظلم و تعدى) كه آن را نهى كرده‌اى، و از آنچه از من هتك حرمت نموده و آن را بر او منع نموده‌اى، و ستم او از طغيان و سركشى در نعمت تو است كه به او رسيده و از بى‌باكى و نترسيدن از كيفر تو است بر او (هنگام خواندن دعا بجاى فلان ابن فلان نام ستمگر و پدرش برده شود)

(6) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ستم‌كننده و دشمن مرا به قدرت خود از ستم بر من بازدار، و با توانائى خود برندگى (دشمنى) او را از من بشكن و براى او كارى كه درخور او است قرار ده (تا به آن مشغول شده از من چشم بپوشد) و او را در برابر كسى كه با او دشمنى مى‌كند ناتوان گردان‌

(7) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و او را به ستم كردن به من رخصت مده، و مرا در تسلط بر او نيكو كمك فرما، و از بجا آوردن مانند كارهاى او نگهدار، و در مانند حال او قرار ده (مرا از ستم به ديگران و متصف شدن به خوهاى ناپسنديده‌ى مانند او حفظ فرما)

(8) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در برابر او يارى نما يارى نمودن آماده‌اى كه (چشم به راه آن نباشم تا) خشم به او بهبودى من باشد، و كينه‌ام را به سر رساند (يارى كه خشم را فرونشاند و دادم را از او بستاند)

(9) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و در عوض ستمى كه او به من كرده مرا مشمول عفو و بخشش خود گردان، و بجاى بد رفتارى او رحمتت را به من عطا فرما، زيرا هر ناپسندى در برابر خشم تو اندك و هر اندوهى با پيشامد غضب تو هموار است‌

(10) بار خدايا همچنانكه ناپسند من گردانيدى كه ستم بكشم مرا از اينكه (به ديگرى) ستم كنم نگهدار

(11) به كسى جز تو شكوه نمى‌كنم، و از حكم‌كننده‌اى (بين ظالم و مظلوم) جز تو يارى نمى‌طلبم، آراسته و پاك مى‌دانم تو را كه چنين كنم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و دعاى مرا به اجابت پيوند (بين دعاء و اجابت فاصله‌اى قرار مده) و شكوه‌ى مرا با تغيير و از بين بردن همراه ساز (ستم ستمگر را از من دفع فرما تا شكوه‌ام پايان يابد)

(12) بار خدايا مرا به نوميدى از عدل و دادگرى خود آزمايش مفرما، و ستمگرم را به آسودگى از نادانى به (كيفر) خويش ميازما تا بر ستم بر من ادامه دهد و بر حقم دست يابد، و به زودى آنچه (كيفرى) كه به ستمگران وعده داده‌اى به او بنما، و اجابت (دعائى) را كه به بيچارگان وعده داده‌اى به من هويدا ساز

(13) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به پذيرفتن آنچه بر سود و زيانم مقدر نموده‌اى توفيق ده، و به آنچه (سودى كه) براى من (از ديگرى) و از من (براى ديگرى) گرفته‌اى خشنودم گردان، و به راستترين راه راهنمائيم نما، و به آنچه سالمتر است (از آفات) بگمارم‌

(14) بار خدايا و اگر نيكى من نزد تو در تاخير گرفتن حق من و به كيفر نرساندن ستمگر من است تا روز رستاخيز (روزى كه حق و باطل از هم جدا مى‌شود) و جاى گرد آمدن دشمنان، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا (در هر كارى) به تصميم نيكو و شكيبائى هميشگى كمك فرما

(15) و از خواهش بد و حرص آزمندان (به دنيا) پناه ده، و در دل من نمونه‌ى پاداشى كه برايم (در آخرت) اندوخته‌اى و كيفرى كه براى دشمنم آماده ساخته‌اى را بنگار، و آن را وسيله‌ى خشنودى من به آنچه مقدر فرموده و اطمينانم به آنچه برگزيده‌اى قرار ده‌

(16) پروردگار جهانيان دعايم به اجابت رسان، زيرا تو داراى احسان بزرگ و تواناى بر هر چيزى.