دعای 14 ( دعا برای ستم و ستمدیده و مظلوم ) ترجمه جواد فاضل

(1) اى داننده‌ى بى‌مانند كه از ناله‌ى ستمديدگان خبر دارى و آنچه را كه بر مردم مظلوم مى‌گذرد ناگفته مى‌دانى‌

(2) و در تصديق شكايتها و حكايتهايشان به گواهى گواهان بى‌نيازى.

(3) اى آنكس كه دست حمايت و يارى تو همواره به سوى ستم‌زدگان دراز است‌

(4) و هرگز ستمكاران را شايسته‌ى يارى و حمايت نمى‌دانى.

(5) اى پروردگار دانا و تواناى من! تو ديده‌اى كه از «در اينجا نام و نام پدر ظالم را ياد مى‌كرد» چه ستم ديده‌ام و مى‌دانى كه در فشار زجر و عذاب وى چه كشيده‌ام. پروردگار من! اين قوم كه مشت ستم گره كرده‌اند و دست بيداد از آستين برآورده‌اند نعمت تو را كفران كرده‌اند و مغرورانه به انكار قدرت و سلطنت تو برخاسته‌اند.

(6) پروردگارا به روان محمد و آل محمد درود فرست و آن كس را كه بر من ستم كرده و دشمنى آورده به قهر و غضب بگير و شرارتش‌ را از جان من بكاه و آن چنانش در كار خويش سرگردان بدار كه مرا فراموش كند و از آزار من باز ماند.

(7) پروردگار من! مزه‌ى ظلم را در كامش تلخ بگردان و داد مرا از بيداد وى بگير و مرا از ارتكاب ظلم و ستم در پناه خويش ايمن فرماى و مگذار پنجه‌هاى من همچون چنگال نابكار وى به خون مظلوم آلايش بيابد.

(8) خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و دشمن ستمكار مرا به روزگارى بنشان كه دل دردمند مرا شفا ببخشد و خشم و غضب من فرو بنشيند.

(9) خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و به پاداش رنجى كه از ظلم ظالم برده‌ام گناهان مرا ببخش و ستم او را با رحمت و مرحمت خويش جبران فرماى و آنچه در حق من بدى كرده‌اند تو خوبى كن زيرا عداوت ديگران در برابر محبت تو ناچيز باشد و دور از غضب تو سطوت و صولت ديگران را هيچ شماريم و با شفقت و انعام تو بر هيچ مصيبت اشك نريزيم و خاطر رنجيده نداريم.

(10) پروردگارا! آنچنانكه از ظلم و ستم به نكوهش ياد كردى مرا از ظلم و ستم بر كنار دار و بدان ترتيب كه ظلم و ستم را منفور و مكروه شمرده‌اى مگذار دامان من به ظلم و ستم بيالايد و بنده‌ى تو از پيشگاه تو با نفرت و كراهت رانده شود.

(11) پروردگار من! جز به حضرت تو در نزد كس غم خود باز نگويم و جز از قدرت و قوت تو از هيچكس كمك تمنا ندارم و حاكمى‌ جز تو نشناسم. فصل على محمد و آله و صل دعائى باالاجابه و اقرن شكايتى بالتغيير. به روان محمد و آل محمد رحمت فرست و حاجت مرا اجابت فرماى و شكايت مرا از دشمن من با توبيخى كه بر وى روا مى‌دارى مقرون دار.

(12) خداى من! مرا از عدالت خويش نوميد مخواه و در اين نوميدى جان مرا به تشويش مينداز. خداوندا. بر دشمن ستمكردار من ببخش و وى را در اين بخشش به ظلم و ستم دلير مكن. تا مبادا همچنان بر جان مردم توسن ستم بتازد و بر كردار ناهنجار خويش پاى اصرار بفشارد. آنچه را كه به ستمكاران وعده كرده‌اى بدو برسان تا ديگر گرد ستمكارى نگردد و آنچه را كه به ستمكشان وعده داده‌اى در حق من اجابت فرماى تا دل شكسته‌ى من بياسايد و خاطرم خوشنود شود.

(13) پروردگار من! به روان محمد و آل محمد رحمت فرست و به من توفيق و سعادتى عطا فرماى تا به آنچه در حق من روا مى‌دارى رضا دهم و به تقدير تو تسليم باشم. چه به من ببخشى و چه از من بازگيرى. در همه حال خورسندى تو خورسندى من باشد و مرا به سوى آن هدف كه قويم‌تر است هدايت كن و به كارى كه‌ دين و دنياى مرا با سلامت مقرون دارد بگمار.

(14) پروردگار من! اگر چنين امضا فرموده‌اى كه دشمن ستمكردار مرا در اين دنيا آسوده بگذارى و به روز رستاخيز كيفرش باز دهى و مصلحت مرا در زندگانى من چنين شناخته‌اى به روان محمد و آل محمد رحمت فرست و ايدنى منك بنيه صادقه و صبر دائم. به من نيتى راست و روشن عطا فرماى تا مصلحت خويش بازشناسم و قلب مرا شكيبا دار تا بر زجر و عذاب صبر كنم و به انتظار روزى كه در پيشگاه تو عرض مخاصمت و محاكمت كنند بنشينم.

(15) پروردگارا! روا مدار كه همچون مردم نابردبار ناله و فرياد برآوردم و آزمندانه از دست انتقامجوى تو انتقام خويش را از دشمن خويش بخواهم. در آئينه‌ى قلب من سايه‌اى از آنچه به روز رستاخيز درباره‌ى مظلوم و ظالم خواهى كرد بر افكن تا لذت ثواب تو را در كام خويش ادراك كنم و شقاوت و مذلت ظالم خويش را به بينم و بدين ترتيب خوشدل و خورسند شوم و بر مرارتهاى زندگى شكيبا بمانم. پروردگار من! به من كمك كن تا تو را بشناسم و به پيشگاه الوهيت تو گردن طاعت و عبادت فرو بشكنم و بر قسمت خويش كه با رضاى تو مقرون است قناعت كنم. همواره شيوه‌ى من شكر تو و عادت من ذكر تو باشد، و با اطمينان و اعتماد سرنوشت خود را دريابم و آنچه تو خواهى بخواهم.

(16) اى پروردگار جهان و جهانيان! فضل تو عظيم و قدرت تو بى‌مانند است. جهان در بند تو و جهانيان بنده‌ى تو باشند. خداى من دعاى مرا اجابت فرماى.