دعای 14 ( دعا برای ستم و ستمدیده و مظلوم ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) تو اى داناى بى‌مانند عالم خبر دارى تو از اين ناله و غم‌

(2) هر آنچه بگذرد بر شخص مظلوم تو ناگفته همى دانى و معلوم ز تصديق شكايتهاى آنان نيازى نيست بر تو از گواهان‌

(3) تويى آن كس كه دستان حمايت به سوى هر ستمديده ز شفقت‌

(4) بگيرى دست و هرگز از ستمكار ندانى لايقش نى بوده‌اى يار

(5) الهى تو توانا و بدانى تو ديدى زجر من از چه كسانى تو مى‌دانى كه اين قوم ستمكار گره كرد است مشت خود در اين دار و از اين نعمت تو كرده كفران به انكار تو و خود كرده سلطان‌

(6) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش و آن كس را كه بر من اين ستم كرد نموده دشمنى زجر و شتم كرد بگير از او تو اين قهر و غضب را ز جان من بكاهى اين تعب را بدارش آنچنان در كار حيران فراموشم كند راحت شود جان الهى ظلم را بر طعم كامش نما تلخ و فروكش از مقامش‌

(7) برس دادم و از بيداد وى گير به زير آور ز تختش تا كه تحقير مرا از ارتكاب ظلم و بدكار پناه خويشتن ايمن نگهدار و مگذارى كه انگشت من زار كه چون چنگال آن مرد جفاكار به خون مردم بيچاره مظلوم بيالايد شوم مغضوب و محروم‌

(8) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش و اين دشمن كه افعالش ستمكار نما تو روزگارش چون شب تار كه تا درد دلم بخشد شفايى فروكش خشم و بر زخمم دوايى‌

(9) خدايا بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش و بر پاداش رنجى را كه ظالم از او بردم مرا بوده مزاحم گناهانم ببخش از اين ستم را نما جبران ز رحمت اين شتم را بدى در حق من هر چند او كرد تو خوبى كن عداوت را نما طرد عداوتهاى آنها هر قدر تيز برابر با محب توست ناچيز به دور از خشم تو باشيم اگر ما نباشد ترس ما از آن عدوها عطا از رحمتت بر ما ز شفقت نريزيم اشك بر هيچ از مصيبت‌

(10) الهى آنچنان ظلم و شتم را نكوهش ياد كردى از ستم را مرا تو از ستم از ظلم كن دور كه در نزدت ستمها هست منفور و مگذارى كه دامانم از اين راه بيالايد شوم گمراه گمراه كه اين عبد تو و در پيشگاهت شود او رانده با نفرت كراهت‌

(11) الهى جز به تو و حضرت تو غم خود بازگويم خدمت تو نخواهم من كمك جز قوت تو ندارم خواهشى جز قدرت تو تمنا از تو و در التماسم بجز تو حاكمى را ناشناسم به ارواح محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش از اين دشمن كه من دارم شكايت تو بر اين حاجتم فرما اجابت ز تو بيخى كه دارى بر روايش به مقرون دار او را بر سزايش‌

(12) خداى من مرا از آن عدالت كه خود دارى گواهم بر شهادت تو نوميدم مدار از درگه راز و جانم را به تشويشى مينداز الهى دشمن من آن ستمگر دهى بخشش به او اى حى داور در اين بخشش مكن او را دليرش كه تا ظلم و ستم ناكرده سيرش مبادا طبع آن چون نيش گژدم ز توسن بر ستم تازد به مردم ز ناهنجاريش افعال و كردار به ظلم خود فشارد پاى اصرار هر آن وعده كه دادى بر ستمكار رسانى تو به او اى حى غفار كه تا گرد ستمكاران نگردد ستم بر كس روا در دل نبندد و آنچه وعده كردى بر ستمكش بحق من اجابت كن در او وش بياسايد مرا قلب شكسته شود خشنود دل را بر تو بسته‌

(13) الهى بر محمد (ص) هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش ز توفيقم سعادت كن عطايى و بر آنچه كه در حقم روايى رضايت داده از وضعم به تغيير و تسليم تو باشم آنچه تقدير چه بر من بخشى و چه بازگيرى همه حالت هر آن آغاز گيرى كه خرسندى تو خرسندى من بر آن سويم هدف خشنودى من‌

(14) هدايت كن مرا زان سو قويتر كه كار دين و دنيايم سراسر بر آن مقرون دارى بر سلامت كه در پايان آن يابم سعادت خداى من اگر امضاء چنين است ستمگر دشمن من در كمين است در اين دنيا تو آسوده گذارى و تا روز جزا كيفر بدارى مرا در زندگانى زين جهت را چنين دارى رو از اين مصلحت را به ارواح محمد (ص) هم ز اولاد فرستى رحمتت تا او دلش شاد و ايدنى منك بنيه صادقه و صبر دائم عطا فرما به من روشن ز نيت كه تا خود بازيابى راز طينت و قلبم را بدارى تو شكيبا دهى صبرم ز زجر و از بديها كه بر آن منتظر تا روز عقبا به درگاه تو با دشمن به دعوا

(15) خداوندا روا بر اين مدارى كه من چون مردم نابردبارى برآرم ناله و فرياد و هم آه و همچون آزمندانه به درگاه به دست انتقامت بهر جبران ز دشمن انتقام خويش خواهان ز آئينه به قلبم سايه‌اى را بر آنچه روز عقبا باره‌اى را كه بر مظلوم و ظالم مى‌نمايى برافكن سوى من در رهنمايى و بر لذت ثوابش را ز كامم كنم ادراك تو بر انتقامم كه بينم ظالمم اندر مذلت پشيمان از شقاوت غرق خفت بدين ترتيب خرسندى دنيا مرارتها در آن باشم شكيبا الهى ياريم در التماسم كه تا بهتر ترا درك و شناسم و در آن پيشگاه كردگارم بطاعت در عبادت روزگارم كه بر اين قسمتم بودى رضايت ز تو مقرون شده كردم قناعت زبان شكر تو بر شيوه‌ى من به عادت ذكر تو شد پيشه‌ى من كه بر اين سرنوشتم ظن آن را هر آنچه تو بخواهى خواهم آن را

(16) الهى دو جهان در اختيارت كه فضل تو عظيم از اقتدارت جهان در بند تو ما بنده‌ى تو ز شكر نعمتت شرمنده‌ى تو خداى من اجابت كن دعايم كه تا بر درگه تو ره گشايم‌