دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه استاد حسین انصاریان

(1) خدایا! تو را سپاس بر سرنوشت خوبی که مقرر می‌کنی و بر بلا و مصیبتت که از من می‌گردانی، پس بهره‌ام را از رحمتت در این تندرستی و سلامتی که در زندگی دنیا به من عنایت کرده‌ای منحصر مکن؛ که در نتیجه به سبب آنچه که دوست دارم، بدبخت شوم؛ و دیگری به خاطر آنچه که خوش ندارم، خوشبخت شود.

(2) و اگر تندرستی و سلامتی که روز را در آن به شب می‌رسانم یا شب را در آن به روز می‌رسانم، مقدّمه بلایی است که قطع نمی‌شود و پیشاپیش بار سنگینی است که برطرف نمی‌گردد، پس آنچه را برایم به تأخیر انداخته‌ای، پیش انداز؛ و آنچه را پیش انداخته‌ای به تأخیر افکن.

(3) زیرا چیزی که پایانش فنا و نابودی است، بسیار فراوان به حساب نمی‌آید؛ و آنچه عاقبتش همیشگی است، اندک و کم نمی‌باشد؛ و بر محمّد و آلش درود فرست.