وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْاِشْتِيَاقِ إِلَي طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنْ اللهِ جَلَّ جَلَالُهُ
در اشتياق به طلب آمرزش از خداى بزرگ
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ
(1) بار خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را به توبه و بازگشت كه پسنديدهى توست بازگردان، و از اصرار كه آن را نمىپسندى دور گردان.
﴿2﴾
اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا ، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً ، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً
(2) خداوندا! و هر گاه بين دو زيان قرار گرفتيم: يكى در دين و ديگرى در دنيا، پس زيان را در آنكه زود مىگذرد و عفو و بخشش را در آنكه مدتش طولانى است قرار ده،
﴿3﴾
وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا ، وَ يُسْخِطُكَ الآْخَرُ عَلَيْنَا ، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا ، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا
(3) و چون به دو چيز تصميم گيريم كه يكى از آن دو تو را از ما خشنود گرداند، و ديگرى تو را بر ما به خشم آورد، پس ما را به آنچه تو را از ما خشنود مىكند برگردان، و نيروى ما را از آنچه تو را بر ما خشمگين مىنمايد سست نما،
﴿4﴾
وَ لَا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا ، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ
(4) و در آن هنگام نفسهاى ما را در اختيار خودشان مگذار، چون آنها جز آنچه تو توفيق دهى باطل و نادرستى را اختيار مىنمايد، و جز آنچه تو رحم فرمائى به بدى امر مىكند.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا ، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا ، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا ، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ
(5) خدايا! تو ما را از ناتوانى آفريدى و بر سستى بنا نهادى و از آب اندك و بىارزش آغازمان نمودى، پس ما را جز به توانائى تو جنبش و جز به يارى تو توانائى نيست،
﴿6﴾
فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ
(6) پس ما را به توفيق خود كمك كن و به راه راست خود راهنمائى فرما، و ديدهى دلهامان را از آنچه خلاف دوستى توست كور گردان، و اندامى از اندامهاى ما را در معصيت و نافرمانيت فرومبر.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا ، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمحَاتِ أَعْيُنِنَا ، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ .
(7) بار خدايا! پس بر محمد و خاندانش درود فرست و رازهاى دلها و جنبشهاى اندامها و نگاههاى پنهانى چشمها و سخنان زبانهاى ما را در آنچه باعث ثواب تو گردد قرار ده، تا كار نيكى كه به سبب آن سزاوار پاداش تو گرديم از دستمان نرود، و كار بدى كه به وسيلهى آن مستوجب كيفر تو شويم براى ما نماند.