دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه لطیف راشدی

(1) خداوندا! بر محمد و خاندانش رحمت و درود بفرست و ما را به سوى توبه- كه آن را مى‌پسندى- رهنمون ساز و از پافشارى بر هر چيز كه نمى‌پسندى، بازدار.

(2) خداوندا! آن گاه كه بين دو نقصان و كاهش قرار گرفتيم، يكى نقصان در دين و يكى نقصان در دنيا، پس كاهش و كاستى را در آن يك كه زودتر مى‌گذرد (دنيا) قرار بده و توبه و بخششت را در آن يك كه باقى و پايدارتر است (دين) مقرر فرما.

(3) خداوندا! آن گاه كه تصميم به انجام دو كار گرفتيم كه يكى از آن دو، تو را از ما راضى و خشنود و ديگرى تو را بر ما خشمگين مى‌سازد، پس ما را به سوى آن چه تو را از ما خشنود مى‌كند، روانه كن و توان ما را از آن چه موجب خشم تو مى‌شود، سست بگردان.

(4) خدايا! در اين موارد كه ميان خشنودى و خشم تو قرار مى‌گيريم نفس ما را در اختيار خود آزاد مگذار، زيرا نفس ما باطل را برمى‌گزيند مگر آن كه تو توفيقش دهى و همواره دستور زشتى مى‌دهد مگر آن وقت كه مشمول رحمت تو شود.

(5) خدايا! تو ما را ناتوان و ضعيف آفريدى و بنيان ما را بر سستى نهادى و از آبى بى ارزش و پست، خلقت ما را آغاز كردى؛ پس ما هيچ حركت و جنبشى جز با نيروى تو، و هيچ توانى و نيرويى جز با يارى تو نداريم.

(6) خدايا! پس ما را به توفيق خودت تأييد بفرما و با هدايتت، استوارمان بگردان و چشم دلمان را از آن چه بر خلاف محبت تو است، نابينا گردان: و براى هيچ يك از اعضا و جوارح ما، راه نفوذى در معصيت خودت قرار نده.

(7) خداوندا! پس بر محمد و خاندانش رحمت و درود بفرست و رازهاى دلمان و حركت اعضايمان و نگاه‌هاى ديدگانمان و سخنانى را كه بر زبان‌هاى ما جارى مى‌شود، همه را در جهتى قرار بده كه موجب ثواب و پاداش تو باشد تا هيچ كار نيكى كه به خاطر آن سزاوار پاداش و ثواب تو شويم، از دست ندهيم و هيچ كار زشتى كه به وسيله‌ى آن سزاوار كيفر و عذاب تو باشيم، براى ما باقى نماند.