دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و ما را به محبوب خود (يعنى) توبه بازگردان، و ما را از ناپسند خود (يعنى) پافشارى (در عصيان) دور ساز،

(2) خدايا! و هنگامى كه ميان دو زيان قرار گرفتيم (يكى زيان) در دين و (ديگرى) در دنيا، پس زيان را در آن كه تندتر از بين مى‌رود واقع ساز، و توبه را در آن كه بقايش طولانى‌تر است قرار ده.

(3) و چون قصد دو كار كنيم كه يكى از آن دو تو را از ما خشنود مى‌سازد، و ديگرى تو را بر ما خشمگين مى‌كند، پس ما را به آنچه كه تو را از ما خشنود مى‌سازد متمايل گردان، و نيروى ما را از آنچه كه تو را بر ما خشمگين مى‌سازد سست فرما،

(4) و ما را در ميان نفس‌هاى ما و اختيار او وامگذار، كه البته نفس انتخاب كننده‌ى باطل است مگر آنچه را تو توفيق دهى، و فرمان دهنده به بدى است مگر آنچه را تو رحم نمايى.

(5) خدايا! تو ما را از (چيز) ضعيفى آفريدى، و بر سستى بنا نهادى، و از آب ناچيز ما را آفريدى، پس ما را جز به نيروى تو حركتى نيست، و نه نيرويى جز به يارى تو،

(6) پس ما را به توفيق خود تقويت فرما، و به راه درست خود توفيقمان ده، و چشم دلهاى ما را نابينا گردان از آنچه دوستى تو را مخالفت كند، و عبور در معصيت تو را براى عضوى از اعضاى ما قرار مده.

(7) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و قرار ده رازهاى دلهايمان، و حركتهاى عضوهايمان، و امتدادهاى نگاه چشمانمان، و سخنان زبانهايمان را در آنچه كه موجب ثواب توست تا كار نيكى كه به آن لايق پاداش تو مى‌شويم از ما فوت نگردد، و گناهى كه به آن مستحق عقاب تو مى‌شويم باقى نماند