وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْاِشْتِيَاقِ إِلَي طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنْ اللهِ جَلَّ جَلَالُهُ
درخواست آمرزش از خداى متعال
دعاى آن حضرت عليه السلام در اشتياق به درخواست آمرزش از خداى متعال
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ
(1) بار خدايا، بر پيامبر و خاندانش درود فرست و ما را به توبهاى كه مورد پسند توست موفقدار و از اصرار بر گناه كه ناپسند توست باز دار.
﴿2﴾
اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا ، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً ، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً
(2) خداوندا، هرگاه ميان دو زيان، يكى در دين و ديگرى در دنيا قرار گرفتيم، زيان را در آن قرار ده كه زود گذرد، و توبه را در آن قرار ده كه مىماند
﴿3﴾
وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا ، وَ يُسْخِطُكَ الآْخَرُ عَلَيْنَا ، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا ، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا
(3) و هر گاه آهنگ دو كار كرديم كه يكى تو را خشتنود مىكند، و ديگرى تو را خشمگين مىسازد، ما را بدان سو بر كه تو را خشنود مىكند، و نيرويمان را سست كن در آنچه تو را خشمگين مىسازد.
﴿4﴾
وَ لَا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا ، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ
(4) بار خدايا، ما را به نفسهايمان وامگذار، چرا كه آنها را اگر توفيقشان ندهى به باطل گرايند، كه نفس آدمى همواره به بدى فرمان مىدهد، مگر آنكه رحمتت وى را فرا گيرد.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا ، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا ، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا ، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ
(5) بار خدايا، ما را از ناتوانى آفريدهاى، و بينانمان را بر سستى نهادهاى، و از آب كم ارزش پديدارمان ساختهاى، ما را توانى جز به نيرويت، و نيرويى جز به ياريت نمىباشد.
﴿6﴾
فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ
(6) پس به توفيقت ياريمان ده، و راه راست را پيش پايمان نه، ديدهى دلمان را از آنچه خلاف دوستى توست نابينا ساز، و چنان كن كه در هيچ يك از اندامهاى ما براى نافرمانيت راهى نباشد باز.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا ، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمحَاتِ أَعْيُنِنَا ، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ .
(7) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و رازهاى دل، حركات اندام، و نگاههاى ديدگان و سخنان زبانهايمان را چنان كه موجب ثوابت باشد، تا كار نيكى كه سزاوار پاداش توست از دست نرود و كار بدى كه موجب كيفر توست بر جاى نماند.