دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و ما را به سوى توبه كه محبوب تو است سوق ده و از اصرار بر آنچه نمى‌پسندى بازدار.

(2) خدايا و آنگاه كه بين دو نقص قرار گرفتيم يكى در دين و يكى در دنيا، پس نقص را در آنكه زودتر مى‌گذرد قرار ده و توبه را در آنكه مدت بقائش پايدارتر است مقرر فرما.

(3) و آنگاه كه بر دو امر تصميم گيريم و همت گماريم كه يكى تو را از ما خشنود مى‌سازد و ديگرى خشمگين مى‌كند پس ما را به آنچه تو را خشنود مى‌سازد متوجه كن. و توان ما را از آنچه سبب غضب تو مى‌شود به سستى تبديل كن.

(4) و در چنين موردى (كه بين خشنودى و غضب تو قرار مى‌گيريم) نفس ما را به اختيار خودش وامگذار، زيرا نفس ما همواره باطل را برمى‌گزيند مگر آنجا كه تو توفيق دهى، و همواره بر زشتى فرمان مى‌دهد مگر آنگاه كه تو رحم فرمايى.

(5) خدايا تو ما را از ناتوانى آفريده‌اى و بر سستى بنيانمان نهاده‌اى، و از آب بى‌ارزش آغازمان كرده‌اى، پس ما هيچ حركتى جز با نيروى تو و هيچ توانى جز با يارى تو نداريم.

(6) پس با توفيق خودت ما را تاييد كن، و در راه هدايت، استوارمان گردان و ديدگان دلهامان را از آنچه خلاف دوستى تو است كور كن. و هيچ يك از اندامهاى ما را در راه معصيتت قرار نده.

(7) خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست و رازهاى دل ما و حركت اندامها و نگاههاى پنهانى چشمها و سخنان زبانهامان را موجب ثواب خودت قرار ده تا كار نيكى كه به وسيله‌ى آن سزاوار پاداش تو شويم از دست ندهيم. و كار بدى كه به وسيله‌ى آن مستوجب كيفر تو شويم برايمان باقى نماند.