دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه عبدالحسین موحدی

(1) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را به سرمنزل آن توبه‌اى كه پسند توست رهسپار ساز، و از اصرار بر آنچه ناپسند توست دور گردان‌

(2) بار الها، و هر زمان كه از ما تقصيرى سر زند كه مستوجب خسران در دين يا زيان در دنيا شويم، پس آن خسران را در آن يك كه زودگذرتر است (يعنى دنيا) قرار ده و عفو از عقوبتت را در آنچه دوامش طولانى‌تر است (يعنى دين) برقرار ساز

(3) و چون آهنگ دو كار كنيم كه يكى از آنها تو را از ما خشنود كند و آن ديگر تو را بر ما خشمگين سازد. پس به آنچه تو را از ما خشنود كند متمايلمان ساز و از قدرتمان بر آنچه موجب خشم تو بر ما است بكاه،

(4) و در اين مرحله نفس ما را در اختيار خود آزاده مگذار، زيرا كه نفس جز در آنجا كه تواش توفيق دهى گزيننده باطل است و جز در آن مورد كه تواش رحم كنى به كار بد فرمان‌دهنده است.

(5) بار الها تو ما را از ضعف آفريده‌اى و بر سستى بنا نهاده‌اى و آفرينشمان را از آبى بى‌ارزش آغاز نموده‌اى، پس ما را هيچگونه جنبشى نيست، مگر به نيروى تو. و هيچ نيروئى مگر به يارى تو.

(6) پس ما را به توفيق خود تاييد فرماى. و به ارشاد به راه راست استوار ساز. و چشمهاى دلمان را از آنچه بر خلاف محبت توست بربند، و هيچيك از اعضاى ما را در نافرمانى خود پيشرفت مده.

(7) بار الها پس بر محمد و آلش رحمت فرست و رازهاى دلها، و حركات اعضاء و نگاههاى دزديده‌ى چشمها و سخنان زبانهاى ما را در امورى قرار ده كه موجب ثواب تو باشد، تا كار نيكى كه به وسيله‌ى آن سزاوار پاداش تو شويم، از ما فوت نگردد و كار بدى كه در اثر آن مستوجب عقابت گرديم براى ما باقى نماند.