دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه علی نقی فيض الاسلام اصفهانی

(1) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (از نافرمانى) به توبه و بازگشت (از آن) كه پسنديده‌ى تو است (براى آن پاداش قرار داده‌اى) بازگردان، و از اصرار (بر گناه) كه آن را نمى‌پسندى (مرتكب آن را به كيفر مى‌رسانى) دور گردان‌

(2) بار خدايا و هرگاه بين دو زيان (دو كيفر بر اثر دو تقصير و نافرمانى) قرار گرفتيم: يكى در دين و ديگرى در دنيا (و يكى را مى‌بخشى) پس زيان (كيفر) را در آن كه زود مى‌گذرد (دنيا) و عفو و بخشش را در آنكه مدتش طولانى است (دين) قرار ده‌

(3) و چون به دو چيز تصميم گيريم كه يكى از آن دو تو را از ما خشنود گرداند (موجب رحمت و پاداش شود) و ديگرى تو را بر ما به خشم آرد (از رحمت دور و به كيفرمان برساند) پس ما را به آنچه تو را از ما خشنود مى‌كند برگردان، و نيروى ما را از آنچه تو را بر ما خشمگين مى‌نمايد سست نما (حضرت صادق عليه‌السلام فرمود: مومن به حسنه‌اى «كار نيك» تصميم مى‌گيرد و آن را به جا نمى‌آورد پس حسنه‌اى براى او نوشته مى‌شود، و اگر آن را به جا آورده حسنه نوشته خواهد شد، و مومن به سيئه‌اى «كار بد» تصميم مى‌گيرد كه آن را بجا آورد و انجام نمى‌دهد، بر او نوشته نمى‌شود. گفته‌اند: تصميم در اين خبر و مانند آن به خاطر گذراندن و با خود انديشيدن است وگرنه تصميم بر معصيت گناه است، و اگر آن را به جا آورد گناه دوباره‌اى است، و اين گفتار اگر چه مورد گفتگو مى‌باشد ولى ظاهر عبارت دعاء آن را تاييد مى‌نمايد)

(4) و در آن هنگام نفسهاى ما را در اختيار خودشان مگذار، چون آنها جز آنچه تو توفيق دهى باطل و نادرستى را اختيار مى‌نمايند، و جز آنچه تو رحم فرمائى به بدى امر مى‌كنند

(5) بار خدايا تو ما را از ناتوانى آفريدى و بر سستى بنا نهادى و از آب اندك و بى‌ارزش آغازمان نمودى (اشاره به فرمايش خداى تعالى «س 32 ى 7» و بد اخلق الانسان من طين «ى 8» ثم جعل نسله من سلاله من ماء مهين يعنى و آفرينش انسان «آدم عليه‌السلام» را از گل آغاز نمود، پس فرزندان او را از خلاصه‌ى از آب اندك بى‌ارزش «نطفه» بيافريد) پس ما را جز به توانائى تو جنبش و جز به يارى تو توانائى نيست‌

(6) پس ما را به توفيق (جور شدن اسباب كار از جانب) خود كمك كن، و به راه راست خود راهنمائيمان فرما، و ديده‌ى دلهامان را از آنچه خلاف دوستى تو است كور گردان، و اندامى از اندامهاى ما را در معصيت و نافرمانيت فرومبر (ما را توفيق ده كه آنچه نهى كرده‌اى در انديشه نگذرانيم و گرد معاصى نرويم و رضاى تو را به دست آوريم)

(7) بار خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست، و رازهاى دلها و جنبشهاى اندامها و نگاههاى پنهانى چشمها و سخنان زبانهاى ما را در آنچه باعث ثواب تو گردد قرار ده تا كار نيكى كه به سبب آن سزاوار پاداش تو گرديم از دستمان نرود، و كار بدى كه به وسيله‌ى آن مستوجب كيفر تو شويم براى ما نماند.