دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و ما را به سر منزل توبه‌اى كه مى‌پسندى، برسان، و از اصرار و پاى فشردن بر آنچه كه نمى‌پسندى، دور گردان!

(2) بارخدايا! هرگاه كه به ناچار، از تحمل دو خسارت و دو نقص، يكى در امر دين و ديگرى در امر دنيا باشيم، آن را برگزين كه زودگذر و متوجه دنياى ماست، و آمرزشت را در آن قرار ده كه جاودانه و ماندنى است.

(3) و چون آهنگ دو كار نموديم كه در يكى رضا و خرسندى توست و در ديگرى خشم و سخط تو، پس رغبت و تمايل ما را متوجه كارى كن كه رضاى تو در آن است، و از توان ما در انجام دادن كارى كه خشم تو را برمى‌انگيزد، بكاه.

(4) ما را بر سر اين دو راهى به خودمان وامگذار؛ چرا كه نفس آدمى، جز در آن جا كه توفيقش دهى، گزيننده‌ى باطل و نارواست، و جز در آن مورد كه بر او رحم آورى، فرمان دهنده‌ى به زشتى‌هاست.

(5) خدايا! تو ما را از ضعف و ناتوانى آفريدى و بر سستى بنياد نهادى، و آفرينش ما را از آبى پست و بى‌مقدار، آغاز كردى. بنابراين، هر جنبش و حركتى كه در ماست، جز به نيروى تو، و هر نيرويى، جز به يارى تو نيست.

(6) پس به توفيق خود، ما را يارى كن و به راهنمايى خويش به راه راست هدايت فرما، و چشم دل ما را از آنچه نمى‌پسندى، بربند، و هيچ يك از اندامها و عضوهاى ما را در نافرمانى‌ات قرار مده!

(7) بارالها! بر محمد و دودمانش درود فرست، و نهان و نجواى دل و حركت عضوها و نگاه‌هاى پنهانى چشم و سخنانى كه بر زبان ما جارى مى‌گردد، در امورى قرار ده كه زمينه‌ساز پاداش تو باشند، تا كارهاى نيكى كه موجب پاداش توست، از دست ندهيم، و گناهى كه موجب كيفر و عقاب تو مى‌شود، از ما باقى نماند.