دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! بر محمد و آل او درود و رحمت فرست، و ما را به سرمنزل «توبه» كه محبوب و پسند تو است رهسپار ساز، و از اصرار و پافشارى بر بديها كه نمى‌پسندى دور گردان.

(2) خدايا! و هرگاه بين دو نقص و خسارت، قرار گيريم، در دين يا دنيا (كه يكى از آن دو خسارت دينى و دنيايى، لازم باشد كه به ما برسد)، پس زيان را در چيزى كه زودتر فانى مى‌شود قرار ده، و «توبه» (و عفو و بخششت) را در آنچه پايدار است مقرر فرماى.

(3) و چون آهنگ دو كار كنيم كه يكى، تو را از ما خوشنود، و ديگرى بر ما خشمگين مى‌سازد، پس به آنچه تو را از ما خوشنود مى‌گرداند متمايلمان نماى، و از قدرتمان بر چيزى كه موجب خشم تو بر ما مى‌گردد بكاه،

(4) و در چنين موردى، ما را به اختيار خودمان وامگذار، زيرا نفس ما اختياركننده‌ى باطل است جز آنكه تواش توفيق دهى، (و) بسيار به كار بد، فرمان‌دهنده مى‌باشد مگر كه تواش مشمول رحمت فرمايى.

(5) خدايا! و تو ما را از مايه‌ى ضعف، آفريدى، و بر سستى، بنياد نهادى، و از آبى بى‌ارزش، آفرينشمان را آغاز فرمودى، پس ما را جز به نيروى تو، حركتى، و مگر به يارى‌ات (به عزتت)، قوتى نيست،

(6) پس ما را به توفيقت تاييد فرما، و با نگهدارى و ارشادت استوارمان ساز، و چشم دلمان را از آنچه بر خلاف محبت تو است بر بند، و هيچ يك از اعضاء ما را در نافرمانى‌ات پيشرفت مده.

(7) خدايا! پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و رازهاى دلمان، و حركات اعضايمان، و نگاههاى دزديده‌ى چشمهامان، و سخنان زبانهامان را در امورى قرار ده كه موجب ثواب و مزد از خزانه‌ى تو باشد، تا كار نيكى كه به سببش شايسته‌ى پاداش تو گرديم، از دست ما نرود، و كار بدى كه به خاطرش سزاوار عقوبت و عذابت شويم، براى ما نماند.