وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْاِشْتِيَاقِ إِلَي طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنْ اللهِ جَلَّ جَلَالُهُ
در اشتياق به درخواست آمرزش از درگاه ايزد متعال
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ
(1) خدايا بجان محمد (ص) درود
تو بفرست و بر عترتش آنكه بود
سوى توبه، ما را هدايت نما
بدانسان كه محبوب باشد ترا
و ما را از آن مدعا دور دار
كه منفور تست اى خداوندگار
﴿2﴾
اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا ، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً ، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً
(2) چو بر نقص شد دين و دنيا دچار
كزين دو يكى مىشود استوار
تو آن نقص بر امر ناپايدار
بگردان و با توبه كن رستگار
﴿3﴾
وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا ، وَ يُسْخِطُكَ الآْخَرُ عَلَيْنَا ، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا ، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا
(3) و گر عزم كرديم ما بر دو كار
كزان دو يكى را توئى دوستدار
و از ديگرى خشم گيرد ترا
به خشنوديت رهنمون شو به ما
مده قدرت اى پاك پروردگار
كه گرديم بر درگهت شرمسار
﴿4﴾
وَ لَا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا ، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ
(4) مكن بندهات را به خود واگذار
كه از كار باطل شود شرمسار
بزشتى گرائيم چالاك و چست
مگر رحمتت كار سازد درست
﴿5﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا ، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا ، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا ، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ
(5) ضعيف آفريدى چو اين بندگان
وز آن بىبها آب شد هستشان
بجز فدرتت اى خداوندگار
نداريم خود نيروئى استوار
﴿6﴾
فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ
(6) از اينرو به توفيقمان يار باش
به نيكوئى از ما نگهدار باش
خدايا ز هر كرده باشى نفور
دل و چشممان را بدان ساز كور
مكن نيز اعضايمان كامياب
كه سازند راه گنه انتخاب
﴿7﴾
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا ، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمحَاتِ أَعْيُنِنَا ، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ .
(7) خدايا بجان محمد (ص) درود
تو بفرست و بر عترتش آنكه بود
چو دلهايمان هست اندر تپش
بهم مىخورد چشم در كشمكش
زبان چرخد و عضوهاى دگر
به جنبش درآيند چون دست و سر
بدانسان مقدر كن اى كردگار
كه گردند خشنوديت خواستار
بگردند پيوسته بر كار نيك
بماند، يكسر هوادار نيك
ثوابى بماند به ما جاودان
نباشيم بر درگهت چون بدان
بگيريم پاداشت اى مهربان
بمانيم از كيفرت در امان