اخلاق خوبان، ص: 50
خويش تأثيرگذار است. و از همين رو پيامبر، كه تنها با خداوند همنشين بود به صفاتی دست يافت كه صفات خداوندی بود. لذا همچنانكه در وصف خداوند می خوانيم:، در وصف پيامبر مكرم نيز می خوانيم:
و اين تشابه و همانندی در خصلت و صفات، تا آنجا پيش رفت كه می فرمود،؛ آنكه مرا بيند خدا را ديده است.
خصال الهی
و البته كسی كه خصال الهی را در خويش ايجاد و احيا كند، به تعبير كلام و كتاب خدا «مرضيه» خواهد بود.
مرضيه، يعنی كسی كه رضای پروردگار از افق وجود وی طالع شده، و بر تمامی رفتار و كردار وی تابيده است.
و بی گمان، چيزی خوشتر از رضای پروردگار نيست.
|
به جبر گر همه عالم رضای من طلبند |
من اختيار كنم ز آن ميان رضای ترا «1» |
|
______________________________ (1) شهريار.
