ترجمه نهج البلاغه، ص: 505

حكمت 435

و آن حضرت فرمود: اين نيست كه خداوند باب شكر را بر عبد باز كند و باب افزونی نعمت را ببندد، و درب دعا را بر عبد بگشايد و درب اجابت را ببندد، و باب توبه را بر عبد باز كند و درب مغفرت را ببندد.

حكمت 436

و آن حضرت فرمود: سزاوارترين مردم به كرم كسی است كه اجدادش از كريمان بوده اند.

حكمت 437

از حضرت سؤال شد: كدام برتر است عدل يا جود؟ آن حضرت فرمود: عدلْ امور را در جای خود قرار می دهد، و جود آنها را از جايگاه خود بيرون می برد. عدل حافظ عموم است، و جود سودبخش به عده ای خاص. پس عدالت شريفتر و برتر است.

حكمت 438

و آن حضرت فرمود: مردم دشمن آن چيزی هستند كه نمی دانند. (تكرار شماره 172)

حكمت 439

و آن حضرت فرمود: تمام زهد ميان دو كلمه از قرآن است: خداوند سبحان فرمود:

«تا بر آنچه از دستتان رفته تأسف مخوريد، و بر آنچه به شما رسيده شاد نگرديد».

پس آن كه بر گذشته اندوه نخورد، و بر آينده شاد نگردد هر دو جانب زهد را يافته.

حكمت 440

و آن حضرت فرمود: خواب چه شكننده است تصميم های روز را!

حكمت 441

و آن حضرت فرمود: حكمرانيها ميدان آزمايش مردان است.

حكمت 442

و آن حضرت فرمود: شهری برای تو شايسته تر از شهر ديگر نيست، بهترين شهرها شهری است كه پذيرای تو باشد.

حكمت 443

[وقتی خبر مرگ اشتر رحمه الله به حضرت رسيد، فرمود:] مالك و چه بود مالك! به خدا قسم اگر كوه بود كوهی جدای از كوهها بود، و اگر سنگ بود سنگی سخت بود، مركبی به بلندای آن نمی رسد، و پرنده ای بر قله آن نمی پرد. «فِند» به معنای كوهی جدای از كوههاست.