ترجمه نهج البلاغه، ص: 448

بيشتر است.

حكمت 85

و آن حضرت فرمود: كسی كه كلمه «نمی دانم» را از دست بگذارد تير هلاكت بر مواضع حساس كُشتنی اش نشيند.

حكمت 86

و آن حضرت فرمود: تدبير پيرمرد از رشادت جوان دوست تر دارم. [در روايتی ديگر:] از جنگيدن جوان دوست تر دارم.

حكمت 87

و آن حضرت فرمود: از كسی كه مأيوس است در شگفتم در حالی كه استغفار با اوست.

حكمت 88

ابوجعفر بن محمّد بن علی باقر عليهما السلام از حضرت روايت كرده كه فرمود: دو امان از عذاب خدا در زمين بود، يكی از آنها برداشته شده، پس ديگری را كه باقی مانده بگيريد و به آن چنگ بزنيد. اما امانی كه برداشته شد رسول خدا صلی الله عليه و آله است، و امّا امانی كه باقی است استغفار است، خداوند بزرگ فرمود: «خداوند آنان را عذاب نمی كند در حالی كه تو در ميان آنانی، و عذابشان نمی نمايد در حالی كه به استغفار مشغولند». اين بيان از محاسن استخراج و لطائف استنباط حضرت از قرآن است.

حكمت 89

و آن حضرت فرمود: هر كس آنچه را ميان او و خداست اصلاح نمايد، خداوند آنچه را بين او و مردم است اصلاح كند. و هر كس كار آخرتش را به اصلاح آورد، خداوند كار دنيايش را اصلاح كند. و آن را كه از خود بر خود واعظ است از خدا بر او نگهبان است.

حكمت 90

و آن حضرت فرمود: فهميده كامل كسی است كه مردم را از رحمت خدا نااميد نكند، و از لطف الهی مأيوس نسازد، و از مجازات حق ايمن ننمايد.

حكمت 91

و آن حضرت فرمود: دلها همچون بدنها خسته می شود، برای رفع ملالت دلها لطائف حكمت را بجوييد.

حكمت 92

و آن حضرت فرمود: پست ترين دانش آن است كه سر زبان مانده، و برترين دانش