ترجمه نهج البلاغه، ص: 487

برای ما از بت خدايی قرار داده چنانكه اينان را خدايانی است، موسی گفت: شما مردمی نفهم هستيد».

حكمت 318

به آن حضرت گفته شد: چگونه بر هماوردانت غالب شدی؟ آن حضرت فرمود:

احدی را نديدم جز اينكه مرا بر عليه خود كمك كرد.

اشاره به جا گرفتن هيبت و عظمتش در دلها دارد.

حكمت 319

به فرزندش محمّد بن حنفيّه فرمود: پسرم! از تهيدستی بر تو می ترسم، از آن به خداوند پناه ببر، چرا كه تهيدستی دين را ناقص، و عقل را سرگردان می كند، و پديد آورنده دشمنی است.

حكمت 320

در پاسخ كسی كه مشكلی از او پرسيد، فرمود: برای فهميدن بپرس، نه برای به سختی انداختن طرف مقابل، چرا كه نادانِ يادگيرنده شبيه عالم است، و عالم بی انصاف شبيه به نادانی است كه برای زحمت ديگری سؤال می كند.

حكمت 321

آن حضرت به عبداللَّه بن عباس درباره نظری از او كه موافق رأی امام نبود، فرمود:

بر توست كه رأی خود را به من ارائه كنی و من هم بينديشم، زمانی كه نظرت را نپذيرفتم مرا اطاعت كن.

حكمت 322

روايت شده: آن حضرت زمانی كه از صفّين به كوفه آمد به شَباميان عبور كرد، صدای گريه زنان را بر كشته های صفّين شنيد، حرب شُرحبيل شَبامی كه از سران قبيله اش بود به جانب حضرت آمد، امام به او فرمود:

زنانتان بر آنچه از آنان می شنوم بر شما مسلّطند؟! چرا آنان را از ناله زدن منع نمی كنيد؟! [حرب می خواست پياده در ركاب حضرت حركت كند، به او فرمود:] بازگرد، كه پياده آمدن چون تويی با من موجب فتنه برای حكمران، و خواری برای مؤمن است.

حكمت 323

[و آن حضرت در روز نهروان بر كشته های خوارج گذشت و فرمود:] بدا به شما،