ترجمه نهج البلاغه، ص: 234

نمی گذارد جز اينكه پيامبر خبرش را در گوشم خواند، و مرا به آن آگاه ساخت.

ای مردم، به خدا قسم شما را به طاعتی ترغيب نمی نمايم جز اينكه خود به عمل به آن از شما پيشی می گيرم، و از گناهی باز نمی دارم مگر اينكه قبل از شما از آن باز می ايستم.

175 از خطبه های آن حضرت است

در پند و اندرز و فضل قرآن و نهی از بدعت

از بيان خدا سود گيريد، و از موعظه های الهی پند پذيريد، و نصيحت خدا را قبول كنيد، كه خداوند با آيات روشنش راه عذر را بر شما بسته، و حجّتش را بر شما تمام كرده، و از كارها آنچه را دوست داشته و آنچه را مورد نفرتش بوده برای شما بيان فرموده، تا محبوبش را انجام دهيد، و منفورش را ترك نماييد، رسول خدا صلی الله عليه و آله مكرّر می فرمود: «بهشت پيچيده به سختی ها، و دوزخ آميخته به شهوات است».

بدانيد طاعتی نيست جز اينكه انجامش گران، و گناهی نيست مگر اينكه انجامش لذّت بخش است. پس رحمت خدا بر كسی كه از شهوت بازايستد، و هوای نفس را ريشه كن كند، كه اين نفس دورترين چيزی است كه از شهوت قطع شود، و پيوسته ميل به هوسرانی و معصيت دارد.

بندگان خدا، بدانيد كه مؤمن شب را به روز، و روز را به شب نمی برد مگر آنكه به نفس خود بدگمان است، هماره از خود عيبجويی می كند، و خواهان افزايش كار نيك از وجود خويش است. در امر دين چون گذشتگانی كه پيش از شما بودند، و رفتگانی كه در برابر شما از دنيا رفتند باشيد، از دنيا خيمه بر كندند همچون خيمه