ترجمه نهج البلاغه، ص: 506

حكمت 444

و آن حضرت فرمود: اندك كاری كه بر آن مداومت كنی بهتر است از كار زيادی كه از آن خسته شوی. (تكرار شماره 278)

حكمت 445

و آن حضرت فرمود: اگر در مردی خصلتی خوشايند باشد همانندی آن را در انتظار باشيد.

حكمت 446

[به غالب بن صَعْصَعه پدر فرزدق در گفتگويی كه ميانشان گذشت، فرمود:]

شتران بسيارت چه شدند؟ گفت: ای اميرمؤمنان حقوق خدايی آنها را پراكنده ساخت فرمود: اين پراكندگی ستوده ترين راههای پراكندگی است.

حكمت 447

و آن حضرت فرمود: كسی كه بدون آگاهی به احكام، به تجارت برخيزد در ورطه ربا افتد.

حكمت 448

و آن حضرت فرمود: آن كه مصائب كوچك را بزرگ شمارد خداوند او را به مصائب بزرگ مبتلا سازد.

حكمت 449

و آن حضرت فرمود: كسی كه خود را گرامی داشت شهواتش نزد او خوار شد.

حكمت 450

و آن حضرت فرمود: مردی شوخی نكرد جز آنكه پاره ای از عقل خود را بيرون انداخت.

حكمت 451

و آن حضرت فرمود: بی ميلی تو به كسی كه به تو مايل است موجب كمی بهره، و ميل تو به كسی كه به تو بی ميل است خواری نفس است.

حكمت 452

و آن حضرت فرمود: توانگری و تهيدستی پس از عرضه اعمال بر خدا معلوم می گردد.

حكمت 453

و آن حضرت فرمود: زبير همواره مردی از ما اهل بيت بود تا زمانی كه فرزند شومش عبداللَّه رشد كرد.

حكمت 454

و آن حضرت فرمود: فرزند آدم را با نازيدن چكار؟ اولش نطفه و آخرش مردار است، روزی خود را نمی دهد، و مرگش را از خود نمی راند!