ترجمه نهج البلاغه، ص: 114

و دشواری بالا رفتن و نازل شدن فرشتگانی كه امرش را پايين می آورند و اعمال خلق را بالا می برند آسان نمود. پس از آنكه آسمانها به صورت دود بود آن را برای شكل گرفتن ندا داد تا اجزائش زنجيروار به هم پيوست، و درهای بسته آن را باز نمود، و از شهابهای درخشنده برای راههای نفوذ به آن ديده بان گذاشت، و به دست قدرت خود در عرصه فضا آسمانها را از اضطراب حفظ كرد، و فرمان داد كه تسليم دستورات او باشند. خورشيد آن را نشانه روشنی بخش روز، و ماه آن را كه نورش به تاريكی می گرايد نشانه شب قرار داد، و آن دو را درمجرای معين خودشان به جريان انداخت، و حركتشان را در راهی كه بايد بپيمايند مقرر فرمود، تا به واسطه رفت و آمدشان شب را از روز متمايز سازد، و با گردش آنها عدد سالها و حساب دانسته شود. سپس در پهنه آسمان، مدار و فلك آن را قرار داد، و ستارگان دور از ديده و ستارگان درخشنده را كه زينت بخش آن طاق برافراشته اند بر آن آويزان نمود، و با شهابهای نافذ آن استراق سمع كنندگان را هدف قرار داد، و آن را به انواع طرق تسخير از ثابت داشتن ثوابت و به حركت درآوردن سيارات و پايين و بالا رفتن آنها و نحس و سعد آنها به جريان انداخت.

از اين خطبه است در وصف فرشتگان

سپس خداوند سبحان برای سكونت دادن در آسمانهايش، و آباد ساختن پهنه اعلای ملكوتش، موجوداتی بی نظير از فرشتگانش را به عرصه هستی آورد، و به وسيله آنها گشادگيهای فضای آسمان را پر كرد، و صفحات باز جوّ را از آنان مملو ساخت. فريادهای رسای تسبيح كنندگان از آن ملائكه بارگاه قدس، در ميان پهنه باز آسمان و پرده های حجاب، و سراپرده های جلال و مجد طنين انداز است. و در وَرای آن فريادهای رسا كه گوشها از شنيدنش كر می شود طبقاتی از نور است كه