ترجمه نهج البلاغه، ص: 205

می رسی»؟ در پاسخم فرمود: «آنچه گفتی صحيح است، ولی بگو به هنگام شهادت شكيبائی است چگونه است؟» گفتم: اين از موارد شكيبائی نيست، بلكه جای مژده و شكرگزاری است! و فرمود: «يا علی، به زودی مسلمانان پس از من به ثروتشان آزمايش می شوند، و با دينداری خود بر خدا منّت می نهند، رحمتش را آرزو دارند، و خود را از خشمش در امان دانند، و با شبهات دروغ و هوسهای غفلت زا حرام او را حلال شمارند، شراب را به اسم آب انگور و خرما، و رشوه را به عنوان هديّه، و ربا را به نام تجارت حلال دانند.» گفتم: يا رسول اللَّه، در آن وقت اين چنين مردم را از كدام گروه حساب كنم؟ در موضع ارتداد، يا در مرتبه فتنه؟

فرمود: «در مرتبه فتنه».

156 از خطبه های آن حضرت است

در تشويق به پرهيزكاری

ستايش خدا را كه ستايش را كليد يادش، و سبب فزونی فضلش، و دليل بر نعمت ها و بزرگيش قرار داد.

بندگان خدا، روزگار بر باقيماندگان چنان گذرد كه بر گذشتگان گذشت. آنچه سپری شد بازنگردد، و آنچه هست جاويدان نماند. كار آخرش همچون كار اوّل آن است. امورش (در فناپذيری) از هم پيشی می گيرند، و پرچمهايش پشتيبان يكديگر است. گويا حاضر در قيامت هستيد، شما را می راند، چون ساربانی كه شترهای چابكش را می راند. پس هر كس خود را به آنچه كه شايسته او نيست سرگرم كند در تاريكيها سرگردان گردد، و در مهلكه ها گرفتار شود، و شيطانهايش او را به راه سركشی كشند، و كارهای زشتش را در نظرش جلوه دهند. بهشت نهايت