ترجمه نهج البلاغه، ص: 332

237 از خطبه های آن حضرت است

در تشويق به عمل

اكنون كه در عرصه گاه حيات هستيد عمل كنيد، تا پرونده ها گشوده، و راه توبه باز، و رويگردان از حق به حق دعوت می شود، و عاصی را اميد می دهند، پيش از آنكه چراغ عمل خاموش گردد، و مهلت از دست برود، و مدّت عمر سرآيد، و راه توبه بسته شود، و فرشتگان (نامه ها را بسته) آسمان روند. انسان بايد از همه قدرت خود برای خود، و از حيات برای مرگ، و از امور فانی برای حيات باقی، و از آنچه از دست می رود برای جای ابدی توشه برگيرد. چنين كس شخصی است كه از خدا ترسيد در صورتی كه تا رسيدن اجل فرصتش داده اند، و تا انجام عمل مهلت در اختيارش گذاشته اند. او مردی است كه نفس را دهنه بند زده، و مهارش را در اختيار خود دارد، نفس را با آن دهنه بند از آنچه خدا نهی فرموده بازداشته، و به مهار آن خود را به سوی بندگی حق می برد.

238 از خطبه های آن حضرت است

درباره حَكَمَين و سرزنش اهل شام

شاميان سنگدل و اوباش اند، و بردگانی فرومايه، كه از هر طرف جمع شده، و از دسته های گوناگون اختيار شده اند، از آنانی هستند كه شايسته است دين و ادب را آموزششان دهند، و يادشان داده و تربيتشان كنند، و بر آنان قيّم گذاشته و دستشان را بگيرند. نه از مهاجرينند نه از انصار، و نه از آنان كه خانه و زندگی برای اهل