ترجمه نهج البلاغه، ص: 18

مقدّمه سيّد رضی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

پس از سپاس و ستايش خدا كه سپاس را بهای نعمتهايش، و پناهگاه از بلايش، و وسيله به سوی بهشتش، و موجب افزايش احسانيش قرار داده، و درود بر رسولش پيامبر رحمت صلی الله عليه و آله، و امام پيشوايان، و چراغ امت، انتخاب شده از طينت بزرگواری، و خلاصه شرافت پيشين، و رستنگاه افتخار ريشه دار، و شاخه بلند پر برگ و ثمر؛ و درود بر اهل بيتش، چراغهای تاريكيها، و نگاهبان امت ها و مشعلگاه روشن دين، و ميزانهای سنگين فضيلت، كه درود خدا بر تمام آنان باد، درودی در برابر فضلشان، و پاداشی در برابر عملشان، و در خور پاكی فرع و اصلشان، تا زمانی كه سپيده می درخشد، و ستاره طلوع كرده غروب می كند.

(گويم): من در ابتدای جوانی، و شادابی زندگی، تأليف كتابی را در ويژگيهای امامان عليهم السلام شروع كردم كه حاوی خبرهای نيكو و گوهرهای كلام آنان بود، انگيزه ام را در اين برنامه در ابتدای همان كتاب ذكر كردم، و آن را مقدمه سخن قرار دادم.

وقتی از ويژگيهای مخصوص اميرالمؤمنين عليه السلام فارغ شدم و موانع زمان، و حوادث بازدارنده ايام مرا از تمام كردن بقيه كتاب بازداشت، آماده آن را به ابواب و فصولی نظام داده بودم، در پايانش بخشی بود حاوی سخنان نيكوی امام اميرالمؤمنين عليه السلام از سخنان كوتاه در پندها و حكمتها و امثال و آداب، غير خطبه های طولانی و نامه های مفصل.