ترجمه نهج البلاغه، ص: 484

جاری شده و اجر خواهی برد، و اگر بی تابی كنی تقدير الهی بر تو جاری شده و گناهكار خواهی شد. ای اشعث، فرزندت تو را خوشحال كرد در حالی كه برای تو امتحان و آزمايش بود، و غمگينت ساخت در حالی كه برای تو ثواب و رحمت است.

حكمت 292

كنار قبر رسول خدا صلی الله عليه و آله به وقت دفن آن حضرت گفت: شكيبايی زيباست مگر بر مرگ تو، و بی تابی زشت است مگر در مصيبت تو. هر آينه مصيبتی كه از مرگ تو به ما رسيد بزرگ، و مصائب پيش از تو و بعد از تو كوچك است.

حكمت 293

و آن حضرت فرمود: با احمق همنشين مباش، چه اينكه كارش را برای تو می آرايد، و علاقه دارد مانند او باشی.

حكمت 294

از مسافت ميان مشرق و مغرب از حضرتش پرسيدند، آن حضرت فرمود: مسيرِ يك روز خورشيد است.

حكمت 295

و آن حضرت فرمود: دوستانت سه نفر، و دشمنانت نيز سه نفرند: اما دوستانت:

دوست تو، و دوست دوستت، و دشمن دشمنت هستند. امّا دشمنانت:

دشمنت، و دشمن دوستت، و دوست دشمنت می باشند.

حكمت 296

به كسی كه برای ضربه زدن به دشمنش در برنامه ای می كوشيد كه برای خودش ضرر داشت، فرمود: تو مانند كسی هستی كه بر خود نيزه فرو می برد تا كسی را كه پشت سر خود سوار كرده از پای در آورد.

حكمت 297

و آن حضرت فرمود: چه فراوان است عبرتها، و چه اندك اند عبرت گيران!

حكمت 298

و آن حضرت فرمود: آن كه دشمنی را از اندازه بگذراند گناه كرده، و كسی كه كوتاهی ورزد بر او ستم خواهد شد، و آن كه ستيزه جويی نمايد قدرت ندارد خدا را بپرهيزد.

حكمت 299

و آن حضرت فرمود: گناهی كه پس از آن مهلت يافتم تا دو ركعت نماز به جای آورم