دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) اى آنكه ياد او براى يادكنندگان شرافت و بزرگى است، و اى آنكه سپاسگزارى او براى سپاسگزاران پيروزى است، و اى آنكه فرمانبردارى او نجات و رهائى در پى دارد، بر محمد و خاندانش درود فرست و دلهايمان را به ياد خود از هر يادى، و زبانهامان را به سپاس خود از هر سپاسى، و اندامهايمان را به طاعت خود از هر طاعتى به كار آر.

(2) و اگر براى ما فراغتى از كارها مقدر نموده باشى، پس آن را با سلامتى قرار ده كه در آن گناهى ما را در نيابد و خستگى به ما روى نياورد، تا فرشتگان نويسنده‌ى بديها با نامه‌اى خالى از ياد گناهانمان، و نويسندگان نيكيها از ما با آنچه از نيكيهايمان نوشته‌اند برگردند.

(3) و هنگامى كه روزهاى زندگانى ما سپرى شد و اوقات عمرمان به سر رسيده و دعوتت كه از آن و پذيرفتنش چاره‌اى نيست ما را احضار نمايد، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و پايان آنچه نويسندگان كردارهايمان برايمان مى‌شمارند توبه‌ى پذيرفته‌شده قرار ده، كه پس از آن ما را بر گناهى كه به جاى آورده و نافرمانى كه كرده‌ايم بازندارى.

(4) و روزى كه اخبار بندگانت را آزمايش مى‌كنى در برابر گواهان پرده‌اى كه به آن پوشانده‌اى از روى كار ما بر مدار،

(5) توئى كه به هر كه تو را بخواند مهربان، و به هر كه تو را ندا كند اجابت‌كننده‌اى.