دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) اى آن كه ياداش يادكنندگان را سربلندى است، و اى آن كه سپاسش سپاسگزاران را پيروزى است، و اى آن كه طاعتش اطاعت كنندگان را نجات است، بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و دلهاى ما را به ياد خود از هر ياد، و زبانهاى ما را به سپاس خود از هر سپاسى مشغول دار، و (نيز) عضوهاى ما را به طاعت خود از هر طاعتى،

(2) پس اگر براى ما فراغت از كارى حكم راندى پس آن را فراغت رهايى از آفات كه در آن امر ناگوارى به ما نرسد قرار ده، و در آن ملالتى به ما نرسد، تا نويسندگان اعمال زشت از پيش ما با نامه‌اى خالى از ذكر گناهانمان برگردند، و نويسندگان نيكى‌ها با حالتى شاد به خاطر آنچه از نيكى‌هايمان نوشته‌اند بازگردند،

(3) و هنگامى كه ايام زندگى ما به پايان رسيد، و مدت عمر ما سپرى شد، و دعوت تو (مرگ) كه از آن و پذيرفتنش چاره‌اى نيست ما را به حضور خواست، پس درود فرست بر محمد (ص) و خاندانش (ع)، و پايان آنچه را كه نويسندگان اعمالمان به شمار مى‌آورند توبه‌ى قبول شده قرار ده كه پس از آن ما را بر گناهى كه بجا آورده‌ايم، و معصيتى كه مرتكب شده‌ايم سرزنش نكنى،

(4) و روزى كه اخبار بندگانت را آزمايش (آشكار) مى‌كنى، در برابر گواهان پرده‌اى كه بر ما پوشانده‌اى از روى ما برمدار،

(5) همانا تو در حق آن كه تو را بخواند مهربانى، و آن كه تو را صدا زند اجابت كننده‌اى.