دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) توئى آنكه نامت چو آيد به لب شرافت به گوينده سازد سبب سپاست هر آنكس كند با زبان شود شاد و پيروز خود بى‌گمان و گر كس كند طاعتت بنده‌وار خداوندگارا، شود رستگار خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود به توفيق يادت دل بيقرار بگردان و از غير آسوده دار زبان را به شكرت بگردان روان نگويد دگر شكرى از ديگران دگر نيز خود جمله اعضايمان به طاعت منزه كن از ديگران

(2) مقدر اگر بود آسودگى چنان كن كه سالم شود زندگى نباشد به تشويش وجدان دچار بدوشش نماند دگر هيچ بار برد چون ملك نامه بر آسمان نباشد ز بد هيچ ذكرى در آن بدينسان نگارندگان عمل به بينند آن نامه را بى‌دغل چو برگشت خرسند با ياد خوب منزه بود نامه‌ام از عيوب

(3) خدايا به پايان بود زندگى تو كردى ز ما دعوت بندگى پيامت رسيدست بر گوش جان اجابت بود واجب اى مهربان از اينرو بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود به پايان آن كارنامه ز ما خدايا پذيرا شو اين توبه را خدايا چنان كن كه نام گناه كه كرديم و هستيم از آن عذرخواه پس پرده‌ى توبه ماند نهان كه فردا نماند نشانى از آن

(4) خدايا در آن روز واحسرتا كه گردد همه رازها بر ملا در آنجا چو شد رازها آشكار گنه را در آن پرده مستور دار

(5) تو چون مهربانى به خواهندگان اجابت كنى حاجت بندگان