دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه جواد فاضل

(1) اى آنكس كه ياد تو به يادآور تو شرف همى بخشد و سپاس تو سپاسگذار تو را سعادتمند همى دارد. اى آنكس كه از بركت فرمانبردارى تو فرمانبرانت در دو جهان رستگار خواهند بود و طاعت تو مايه‌ى عزت و عظمتشان خواهد شد. به روان محمد و آل محمد رحمت فرست و قلب ما را با نور خويش گرم و روشن دار و جز ياد خود ياد هر كس و هر چه باشد از خاطر ما بزداى. پروردگارا! جز نام خود نام كسى بر زبان ما مگردان و با شكر شكر خويش كام ما را همواره شيرين و كامياب بدار. بگذار فرمان تو برداريم و مگذار كه پيشانى طاعت و عبادت ما جز به درگاه تو بر درگاه ديگرى فرود بيايد. پروردگارا! چنان خواهم كه در ظلمت شبها و روشنائى روزها همواره به ياد تو خوشدل و سرگرم باشم و هرگز از ذكر و فكر تو فراغت نگيرم.

(2) اگر مشيت علياى تو مصلحت داند كه لحظه‌اى از ياد تو فراغت آورم، خداوندا! چنان كن كه اين لحظه لحظه‌ى سلامت من باشد و به غفلت و گناه سپرى نگردد و موجب انحطاط و افسردگى جانم فراهم نيايد. پروردگارا! فرشتگان تو كه شب و روز با من قرين و همنشينند و از درگاه اعظم و اعلاى فرمان دارند كه كردار و گفتار مرا در دفتر اعمالم بنويسند همى خواهم در اين لحظه از نوشتن باز مانند و به جاى صفحه‌ى سياهى كه يادگار كردار ناپسنديده‌ى من باشد با صفحه‌ى سپيد از كنار من به آسمانها پرواز كنند تا اگر نيكى به جاى نياورده‌ام دست كم بدى به جاى نياورده باشم. پروردگارا! مقدر فرماى كه نگارندگان دفتر اعمال ما از اعمال ما رضا شوند و جز حسنات و طيبات كلمه‌اى از ما در نامه‌ى زندگانى ما ننگارند. حتى ينصرف عنا كتاب السيئات بصحيفه خاليه من ذكر سيئاتنا و يتولى كتاب الحسنات عنا مسرورين بما كتبوا من حسناتنا.‌

(3) دير يا زود روزى فرا خواهد رسيد كه دست اجل كوس رحلت ما بكوبد و فرياد فراق از گلوى ما برآيد. در آن روز كه نوبت زندگانى ما به سر رسد و پيك مرگ حلقه بر در خانه‌ى ما زند و دعوت واجب الاجابت تو از آسمانها به گوش ما آيد، خداوندا بر محمد و آل محمد رحمت فرست و عمر ما را با رستگارى و سعادت به پايان آر. پروردگارا! آنچنان كن كه فرشتگان نامه‌نگار در آخرين نگارش خويش بر دفتر اعمال ما كلمه‌ى عافيت و سعادت بنگارند، و مقدر فرماى كه پوزش ما پذيرفته شود و در پناه چنين توبه‌ى مقبوله از كيفر معاصى و ملاهى معاف بمانيم. پروردگارا! درهاى رحمت تو در آخرين نفس حيات به روى بندگان تو گشوده است ولى به توبه و استغفار مجالى نيست. چنان كن كه تا به خاطر استغفار و التجا مجالى داريم سر عجز و تضرع بر خاك بسائيم و عذر گذشته بخواهيم.

(4) پروردگارا! تا در اين دنيا به سر مى‌برديم پرده‌ى عنايت تو همواره گناه ما مى‌پوشانيد و قبايح و فضايح ما را از ديده‌ى ديگران نهفته مى‌داشت. اى خداوند عيب پوش! روا مدار كه در رستاخيز عظيم ميان بندگان تو رسوا بمانيم و قبايح و فضايح ما در چشم‌انداز جهانيان برملا گردد.

(5) خداوندا! به آنكسان كه تو را خواهند و تو را خوانند با نگاه رحمت بنگرى. و آنان را كه دست التماس و استدعا به درگاه تو گشوده‌اند نوميد نسازى. هم اكنون ما تو را خواهيم و تو را خوانيم و به اميد نگاه رحمت تو ديده به آسمانها دوخته‌ايم. پروردگارا! اين بازوان لاغر و لرزان ماست كه به دريوزگى و نيازمندى به سوى تو كشيده شده است. انك رحيم بمن دعاك و مستجيب لمن ناداك. ايمان داريم كه دست و ديده‌ى ما از درگاه خداوندى تو محروم باز نخواهند گشت.