دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه لطیف راشدی

(1) اى آن كه ياد او، مايه‌ى شرافت و بزرگى يادكنندگان و گويندگان ذكر اوست. اى آن كه شكر كردن او، براى شكرگزارانش رستگارى است. اى آن كه فرمانبردارى از او، باعث نجات فرمانبرداران است. خدايا! بر محمد و خاندانش درود و رحمت بفرست و دل‌هاى ما را از هر ياد ديگر به ياد خودت مشغول كن و زبانه‌هاى ما را از شكر هر كس ديگر به شكرگزارى خودت، و اعضايمان را از هر طاعتى به طاعت خود مشغول دار.

(2) پروردگارا! اگر براى ما آسايش و فراغتى از كار، مقدر كرده باشى، آن فراغت را همراه با سلامتى قرار ده كه در آن هيچ پيامد بدى براى ما نباشد و در آن فراغت، خستگى به ما نرسد تا فرشتگان و نويسندگانى كه اعمال بد ما را مى‌نويسند. با نامه‌اى خالى از ذكر بدى و گناه ما، از نزد ما بروند و فرشتگان و نويسندگان مأمور به نوشتن نيكى‌هاى ما، به خاطر آنچه از اعمال نيك ما ثبت كرده‌اند، شادمان و خوشحال به نزد تو بازآيند.

(3) خدايا! هنگامى كه مدت روزهاى عمرمان سپرى شود و رشته‌ى زندگى‌مان بگسلد و دعوت تو (مرگ) كه چاره‌اى از آن و از پذيرفتنش نيست، ما را احضار كند، پس بر محمد و خاندانش درود و رحمت فرست و چنان كن و مقدر فرما كه آنچه نويسندگان اعمال ما مى‌شمارند، توبه‌اى باشد مقبول درگاه تو تا پس از آن، ما را بر گناهى كه مرتكب شده‌ايم و بر معصيتى كه انجام داده‌ايم، مؤاخذه و بازخواست نفرمايى.

(4) بار خدايا! روزى كه اخبار و اسرار بندگانت را مى‌آزمايى و آشكار مى‌كنى پرده از روى كارهاى زشت ما كه پوشانده‌اى، در برابر ديدگان حاضران برندار.

(5) زيرا هر كسى كه تو را بخواند، نسبت به او مهربان هستى و كسى كه تو را ندا دهد، تو نداى او را پاسخ مى‌گويى.