دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) اى كسى كه يادش شرف است براى يادكنندگان و اى آنكه شكرش رستگارى است براى شكرگزاران و اى كه فرمانبرداريش رهايى است براى فرمانبرداران درود فرست بر محمد و آل او و دلهاى ما را به يادت از هر يادى و زبانهايمان را به شكرت از هر شكر ديگر و اعضايمان را به فرمانبرداريت از هر طاعت و فرمانبردارى ديگر مشغول ساز.

(2) پس اگر براى ما آسايشى از كار مقدر فرموده‌اى آنرا آسايش همراه سلامت مقرر فرما كه در آن ما را گناهى درنيابد و ملالى به ما نرسد تا آنجا كه فرشتگان نويسنده‌ى گناهان با نامه‌اى خالى از ذكر بديها شاد و خوشحال بازگردند و فرشتگان نويسنده‌ى خوبى‌ها به آنچه نوشته‌اند از حسنات ما شاد و خوشحال بازگردند.

(3) و آن هنگام كه روزى‌هاى زندگى ما سپرى شد و اوقات عمرمان به سر رسيد و به دعوت تو (مرگ) كه از آن و پذيرفتنش ناچاريم فراخوانده شديم پس بر محمد و آل او درود فرست و پايان آنچه نويسندگان اعمال ما شماره مى‌كنند را توبه‌اى قبول شده قرار ده كه بعد از آن ما را بر گناهى كه بجا آورده‌ايم و بر نافرمايى كه مرتكب شده‌ايم بازندارى و كيفر ندهى.

(4) و آن روز كه اخبار بندگانت را مى‌آزمايى آن پرده‌اى كه ما را به آن پوشانده‌اى در برابر شاهدان از كار ما برمدار.

(5) زيرا تو بر هر كس كه تو را بخواند مهربانى و براى هر كه به درخواستى ندايت كند جواب دهنده و روا كننده‌اى.