دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) اى كه ذكر و ياد او مايه‌ى شرف و شرافت يادكنندگان است! و اى كه شكر و سپاسگزارى از او سبب فوز و كاميابى شاكران است! و اى كه طاعت و فرمان بردارى او راه نجات فرمان برداران است! بر محمد و آل او درود فرست و دل‌هاى ما را به ياد خويش از هر يادى، و زبان ما را به شكر خويش از هر شكر ديگرى، و اعضا و جوارح ما را به طاعت خويش از هر طاعت ديگرى، مشغول ساز.

(2) پس اگر براى ما فراغتى از كار مقدر نموده‌اى پس آن را فراغتى كه با سلامتى همراه باشد، قرار ده كه در آن هيچ وبالى نباشد و هيچ ملالى در پى نداشته باشد، تا نويسندگان بدى‌ها با نامه‌ى تهى از گناه از نزد ما بازگردند، و نويسندگان كارهاى نيك به خاطر اعمالى نيكى كه از ما به ثبت رسانده‌اند، با خوشحالى از پيش ما بروند.

(3) و آن هنگام كه ايام حيات ما سپرى شود و رشته‌ى عمرهايمان بريده گردد و دعوت تو (مرگ) كه از آن و اجابت آن گريزى نيست. پس بر محمد و آل او درود فرست و پايان آنچه را كه نويسندگان اعمال ما ثبت كرده‌اند توبه‌ى مقبول قرار ده، توبه‌اى كه پس از آن ما را بر گناهانى كه مرتكب شده‌ايم و معصيتى كه انجام داده‌ايم، سرزنش و توبيخ نفرمايى.

(4) و پرده‌اى كه روى اعمال ما انداخته‌اى در برابر ديدگان شاهدان برمدار در آن روزى كه اسرار بندگانت فاش خواهد شد

(5) كه تو نسبت به هر كس كه تو را بخواند مهربانى و نسبت به آن كس كه تو را ندا كند، اجابت كننده‌اى.