دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) اى كه ياد تو مر يادكنندگان را شرف است و شكرگزارى تو مر شكرگزاران را رستگارى. اى كه پيروى تو مر فرمانبرداران را رهايى است، بر محمد و خاندان او درود فرست و دل ما را به ياد خود از هر ياد بپرداز و زبان ما را از هرگونه شكر جز شكرگزارى خود بازدار و اندامهاى ما را از هر طاعت به طاعت خود مشغول كن‌

(2) و اگر ما را فراغتى از كار مقدر كرده‌اى، آن فراغت را به سلامتى مقرون فرماى تا در پى آن هيچ وبال و مظلمه ما را فرانگيرد و در آن فراغ ملالتى دامنگير ما نشود تا نويسندگان اعمال بد، از پيش ما با دفترى باز گردند خالى از كردار بد ما

(3) و چون روزگار زندگى ما به سر آيد و رشته‌ى حيات ما بگسلد و زمان دعوت تو كه ناچار فراخواهد رسيد و بايد آن را پذيرفت فراز آيد، نويسندگان اعمال نكو از آنچه از حسنات ما نوشته‌اند از نزد ما شادمان باز گردند. پس بر محمد و خاندان او درود فرست و چنان كن كه پايان آنچه نويسندگان كردار ما به شماره درمى‌آورند، توبه‌اى مقبول تو باشد و زان پس ما را به گناهى كه مرتكب شويم و نافرمانيها كه به آن آلوده مى‌گرديم، نگيرى‌

(4) و روزى كه نهانيهاى بندگانت را آشكارا مى‌آزمايى، پرده‌اى كه در نظر حاضران بر (خطاى) ما پوشانده‌اى مدر

(5) همانا كه تو بر هر آن كس كه تو را بخواند رحمت مى‌آورى و تقاضاى هر آن كه تو را ندا در دهد اجابت مى‌كنى.