دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه داریوش شاهین

(1) بار الها، اى آنكه يادت و بندگيت به ما قدر و قيمت و شرف و منت مى‌بخشد. اى آنكه شكر و سپاس از تو براى ما فتح و ظفر مى‌آورد، اى آنكه فرمانبردارى از تو ما را از بند بلا ايمن مى‌دارد. درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. پروردگارا، تنها ياد خودت را به ياد ما آور، و از ديگران ما را باز بدار، تا كه تنها شكر و سپاس تو گوئيم و سپاس و شكر غير تو را از خاطر ما بزداى، و جسم و جانمان را به طاعت خود بگير، تا به خدمت كسى جز تو نيايند.

(2) آفريدگارا، اگر از طاعت و بندگيت ما را دمى فراغتى مى‌بخشى، چنان كن در اين فرصت از بلا به دور مانيم، و آلوده به كفران نشويم. چنان كن كه در خلسه خستگى تا بدانجا نرويم كه فرشتگان نويسنده تو، كتاب كردارمان را گناه آلوده و خالى از كردار نيك سوى تو آرند. بلكه چنان كن كه فرشتگان نويسنده تو كتاب كردارمان را مشحون از اعمال نيك كنند و شادمان رو به تو آرند.

(3) كردگارا، آن زمان كه نقد عمر دنيائى ما تمام شد و آفتاب زندگيمان به غروب نشست و به دعوت تو كه- ما را پرهيز از آن نيست- لبيك گفتيم، و آن زمان كه سرانجام نويسندگان كتاب كردار، نيك و بد ما را بر تو مى‌شمارند، «توبه» و انابت ما را بپذير، كه پس از آن بر گناهانمان و سركشى‌هايمان از سوى تو كيفر نبينيم و سرزنش نشويم. الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.

(4) جهان آفرينا، روزى كه به حساب كردار بندگان خويش مى‌رسى، پرده از گناهان ما برندار.

(5) اى آنكه مهربانترين هر آنكس كه تو را به سوى خويش خواند هستى، و اجابت‌كننده هر دعاى بندگانى.