دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه محمود صلواتی

(1) اى خدايى كه يادش ياد آوران را سرافرازى است! اى خدايى كه سپاسش سپاسگزاران را رستگارى است! اى خدايى كه فرمانبرداريش فرمانبرداران را رهايى است! بر محمد و خاندانش دورد فرست و دلهاى ما را از ياد هر چيز ديگر به يادت، و زبانهاى ما را از سپاس هر كس ديگر به سپاست، و اعضاى ما را از فرمانبردارى هر كس ديگر به فرمانبرداريت مشغول دار.

(2) بارخدايا، اگر در كار ما آسايشى مقدر داشته‌اى، آن را آسايش سالمى گردان، كه گناهى آلوده‌مان نسازد و ملالى به ما نرسد، تا فرشتگان نگارنده‌ى گناه، با كارنامه‌اى بدون گناه، از نزد ما بر گردند، و فرشتگان نگارنده‌ى حسنات، شادمان، با كارنامه‌اى نگاشته از كردار نيك ما به سويت باز آيند.

(3) خداوندا، چون روزهاى زندگانى ما سپرى گردد، و زمان عمر ما به پايان آيد، و دعوت تو- كه از آن و از پذيرش آن گريز و گزيرى نيست- فرا رسد، پس بر محمد و خاندانش درود فرست، و فرجام آنچه را نگارندگان كردار ما براى ما رقم زده‌اند، توبه‌اى پذيرفته شده گردان، كه پس از آن ديگر به گناهى كه مرتكب شده‌ايم و نافرمانى كه كرده‌ايم، آگاهمان نگردانى.

(4) و روزى كه خبرهاى بندگان را آشكار مى‌سازى، در برابر همگان از گناهانمان پرده ميندازى.

(5) تو بى‌گمان به هر كه بخواندت مهر مى‌ورزى. و فريادرس خواهانت را پاسخ مى‌گويى.