وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ ، عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الاِسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
براى طلب باران
﴿1﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْافَاقِ .
(1) بار الها ما را به وسيله باران سيراب فرما و رحمتت را به توسط بارانت، آن هم بارانى فراوان از ابرى كه سبب مىشود در اطراف زمينت گياهان برويند منتشر كن.
﴿2﴾
وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الَّثمَرَةِ ، وَ أَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ ، دَائِمٍ غُزْرُهُ ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ ، وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ .
(2) خدايا بر بندگانت منت گذار تا درختانشان ميوه دهد و با شكفته شدن شكوفهها، شهرهايت را حيات تازه ببخش و فرشتگانت را كه سفيران تواند به آب دادن سودمند به گياهان آن هم به طور دايم و باريدن فراوان و تند و سريع و همه جاگير مامور فرما.
﴿3﴾
تُحْيِي بِهِ مَا قَدْ مَاتَ ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِي الْأَقْوَاتِ ، سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ .
(3) تا آنچه در زمستان مرده در بهاران زنده شود و آنچه نابود شده باز گردد و آنچه روييدنى است خارج گردد و باعث شود ارزاق وسعت يابد. ابرى كه متراكم و روى هم انباشته و سيرابكننده و داراى طبقات باشد و نه ابرى كه فريبدهنده و بىباران و پر سر و صدا باشد.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً ، تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِيضَ
(4) خدايا ما را از بارانى سيراب فرما كه خشكسالى را از بين ببرد و همه جا گير باشد تا به وسيله آن گياهان همانند سالهاى قبل برويند و جبران خسارتهاى خشكسالى شود و باعث شوى تا گياه شكسته و پژمرده را شاداب نمايى.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِي جَمِيعِ الْأَمْصَارِ ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ ، وَ تُكْمِلُ لَنَا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَي قُوَّتِنَا .
(5) بار الها ما را بارانى ده كه از آن ديمها سيراب گردند و چاهها پر شوند و رودها جارى گردند و درختها را به وسيله آن برويانى، تا ثمرهاش ارزانى ارزاق در شهرها شود و چهار پايان و خلايق را شادمان نمايى و به وسيله آن نعمتهاى پاكيزهات را بر ايمان كامل كنى و زراعت را برايمان برويانى و چهارپايان شيرده پر شير شوند و بر قدرت و توانايى اقتصادى ما افزوده گردد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا حُسُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجاً .
(6) پروردگارا سايه ابرها را براى ما مسموم و سرمايش را برايمان شوم و بارشش را عذاب و آبش را شور مگردان.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(7) خداوندا بر محمد و آل او درود فرست و از بركات آسمانها و زمين روزىمان كن كه تو بر همه چيز توانايى.