دعای 19 ( دعا برای درخواست و طلب باران ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! ما را با ريزش باران سيراب فرما و رحمت خويش را بر ما بگستران با باران پربركت خويش از ابرى كه براى رويانيدن گياه زمينت در آفاق روان گشته.

(2) و بر بندگان خود با به بار آمدن ميوه‌هاى باغ‌ها منت گذار و سرزمين‌هاى خود را با شكوفا شدن غنچه‌ها زنده بدار. و ملائكه بزرگوارت را كه سفيران تو مى‌باشند به بارانى نافع و سودمند گواه و شاهد گير، بارانى دائم و فراگير، پيوسته با بركات فراوان (و دانه‌هاى درشت) بارانى تند و سريع و شتابان. (بدون اين كه ضررى در پى داشته باشد)

(3) تا هر چه مرده است را به سبب آن زنده گردانى و آنچه از ميان رفته را به ما برگردانى و از دل زمين آنچه بيرون آمدنى است (گل و گياه و درخت‌هاى ميوه) را بيرون آورى و به سبب آن روزى‌هاى ما را وسعت بخشى. ابرى درهم فشرده و انباشته شده كه همراه با خوشى و گوارايى باشد، فراگير و خروشان كه دائم ببارد (اما نه ويران كننده) و برقش نيز فريبنده نباشد (كه باران در پى نداشته باشد).

(4) بار خدايا! ما را به بارانى فريادرس و برطرف كننده‌ى قحطى و خشكسالى سيراب فرما، بارانى كه گياهان را بروياند، سبز كننده‌ى دشت‌ها باشد، وسيع و سرشار باشد، كه به سبب آن گياهان پژمرده را سرسبز كنى، و گياهان شكسته را اصلاح فرمايى.

(5) خدايا! بر ما بارانى فروفرست كه از تپه‌ها سرازير گردانى و چاه‌ها را پر نمايى و به سبب آن جوى‌ها را پر آب سازى و درختان را برويانى و قيمت‌ها را در همه‌ى شهرها كاهش دهى و چارپايان را قوت دهى و وضعيت مردم را سامان بخشى و روزى‌هاى پاكيزه را براى ما كامل فرمايى و كشت ما را به سبب آن برويانى و پستان چارپايان را پر از شير سازى و به ما قوتى روزافزون عطا فرمايى.

(6) خدايا! سايه‌ى آن ابر را بر ما گرم و زهرآگين مكن. و سردى آن را بر ما شوم و نامبارك مگردان، و بارش آن را مايه‌ى عذاب ما قرار مده، و آبش را در كام ما تلخ و شور نكن.

(7) خدايا! بر محمد و آل محمد درود فرست و به ما از بركات آسمان‌ها و زمين روزى ده كه تو بر هر چيز توانايى.