وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ ، عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الاِسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
در طلب باران در خشكسالى
﴿1﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْافَاقِ .
(1) بار خدايا! بر ما باران ببار و با فرستادن بارانى پر پشت از ابرى درشت در سراسر آفاق كه مايهى رويش گياهان زيباى زمينى تو شوند، بر ما رحمت فرماى
﴿2﴾
وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الَّثمَرَةِ ، وَ أَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ ، دَائِمٍ غُزْرُهُ ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ ، وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ .
(2) و با بار دهى درختان بر بندگانت منت نه و سرزمينهاى خود را با شكوفاسازى گلها زنده ساز و فرشتگان گرامى و جهان پيماى خود را با آبيارى سودمند و دنبالهدار، و آنچنان گسترده و تند،
﴿3﴾
تُحْيِي بِهِ مَا قَدْ مَاتَ ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِي الْأَقْوَاتِ ، سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ .
(3) كه هر چه را مرده از بركت وى آن را زنده گردانى، شاهد بگير، تا هر چه را كه آمدنى است بيرون آورى و بدان روزيها را گسترش دهى!
از تو چشم در انتظاريم كه ابرى فرستى، انبوه، فشرده خالى از خطر، بىزيان، فراگير، خروشان كه رگبارش خستگى نياورد و برقش مايهى فريب نباشد.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً ، تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِيضَ
(4) بار الها! ما را از بارشى سيراب فرما كه فريادرس و مايهى رويش نباتات و منشا سر سبزى و دامنهدار و پر مايه و سيراب كننده باشد، تا از بركت آن گياه نو پا جان گيرد و پژمرده طراوت پذيرد.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِي جَمِيعِ الْأَمْصَارِ ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ ، وَ تُكْمِلُ لَنَا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَي قُوَّتِنَا .
(5) بار خدايا! بر ما چنان ببار كه از فيض آن در هر پشته و تل، آب به راه افتد و چاهابهها از آن آكنده كنى و نهرها را از آن به جوش اندازى و درختان را سبز پوش و نرخها را در همه شهرها ارزان كنى و دامها و مردم را سرزنده سازى و روزيهاى پاكيزه را براى ما كامل گردانى و كشت و زرع ما را برويانى و
پستانها را پر از شير گردانى و قوت بر قوت ما بيفزايى.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا حُسُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجاً .
(6) بار خدايا! سايهى ابر را بر ما خالى از سموم گردان و سرديش را بر ما شوم مكن، و باريدنش را بر ما عذاب مگردان و آبش را بر ما تلخ مزه مساز.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(7) بار خدايا! درود بر محمد و خاندان وى، و از بركات آسمانها و زمين براى ما روزى فراهم گردان، همانا كه تو بر هر چيز توانايى.