وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ ، عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الاِسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
زمان خشكسالى بدين دعا از حق متعال باران رحمت طلب مىكرد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْافَاقِ .
(1) اى خداى من (با ما كرم كن و) ما را (در اين خشكسالى) به نعمت باران سيراب گردان و به باران عظيمى از ابرهائى كه (بادها به فرمانت) در اين جو پهناور به هر طرف مىكشانند تا گياه و نباتات زمينت را در همه اطراف سبز و خرم سازند به آن بارانها رحمتت را بر ما منبسط گردان (و خوان نعمتت را بگستران)
﴿2﴾
وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الَّثمَرَةِ ، وَ أَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ ، دَائِمٍ غُزْرُهُ ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ ، وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ .
(2) و به آن باران رحمت به رسانيدن ميوههاى درختان (و نمو كامل حبوبات و همه انواع محصولات) بر ما بندگان منت گذار و خلق شهر و ديار خود را به رسانيدن شكوفه درختان به انواع ثمرات (به حد كمال رشد و نشو و نما) همه را زنده ساز (و به رزق و روزى وسيع و نعمت فراوان شاد گردان) و فرشتگان عالى رتبهات كه سفيران (وحى و رسالت) تواند شاهد و ناظر (اين لطف و) اين باران رحمت نافع و دائم فراوان سرشار وسيع خود قرار ده كه آن باران تند و دانه درشت و با سرعت و شتاب
﴿3﴾
تُحْيِي بِهِ مَا قَدْ مَاتَ ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِي الْأَقْوَاتِ ، سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ .
(3) زمينهائى كه كاملا خشك (و گياه و نباتش فسرده) و مرده بود به زودى زنده گرداند و هر جا خشك شده سبز و خرم و پر گياه و نبات سازد) و بذر و تخمها و گياهانى كه من بعد به ثمره مىرسد (مانند هستهها كه بايد من بعد درخت بارور شوند) همه را سر از خاك بيرون آورى و بالنتيجه در قوت و غذاى خلق توسعهى دهى ابرى اى خدا رحمت برانگيزد كه بسى متراكم (و مجتمع و پر باران) با آب خوش و گوارا باشد و تمام (كوه و دشت و صحرا و مزارع) را فراگيرد (و نفعش همه خلايق را شامل گردد) ابرى با طنطنه و صداى بلند رعد و برق اما زمان بارانش بسيار به طول نيانجامد (كه خرابى و سيل بنيان كن پديد آيد) و برق آن فريبنده و بىباران (كه خلق را اميدوار سازد و قطرهاى نبارد) هم نباشد
﴿4﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً ، تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِيضَ
(4) پروردگارا ما (تشنه كامان) را به بارانى كامل و فراوان پر نفع (و بىزيان) روياننده و پرورنده گياهان وسيع (و فراگيرنده شهر و كوه و دشت و بيابان) و جبران كن ضعف تشنه كامان
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِي جَمِيعِ الْأَمْصَارِ ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ ، وَ تُكْمِلُ لَنَا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَي قُوَّتِنَا .
(5) پروردگارا ما را به باران كاملى سيراب ساز كه چشمههاى كوهساران از آن جارى كنى و چاه و قنوات را مملو آب گردانى و نهر و رودها را چون سيل روان سازى و اشجار را برويانى و بهاى هر چيز را در همه شهرها ارزان كنى و پريشانى حال بهايم و انسان را (به رحمتت) تدارك فرمائى (تا گوسفندان و انعام همه از مراتع پرگياه و آدميان از شير و مزارع و اشجار به حد كامل بهرهمند شوند) و رزق نيكو (و نعمت ارزان) بر ما بندگان (به كرمت) كامل گردانى و كشتها را بر ما برويانى و پستانها را پر از شير كنى و به آن (نعمتها) قوت و نيروى ما |بيفزائى
﴿6﴾
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا حُسُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجاً .
(6) پروردگارا آن باران رحمت را (تمام به نفع و بركت نعمت ما قرار ده و هيچ زيان و خسارتى در آن بر ما قرار مده) بر ما بر سايه ابرش سموم و گرماى سخت قرار مده و سردى را موجب قطع نعمت (و نابودى اثمار و اشجار و محصول) مگردان و نزول آن باران را سبب رجم و دورى (از رحمتت) مساز و آبش شور و ناگوار مدار (بلكه سايه آن را سرد و سالم و آبش را گوارا و خوش و پرخير و بركت فرما)
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(7) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و ما را از بركات آسمانها و زمين روزى (و بهره وافر) عطا فرما كه تو بر همه چيز و هر كار قادر و توانائى (شايد مقصود از بركات آسمانها علوم و معارف آسمانى باشد و حقايق و لطايف وحى الهى و تعليمات رسولان حق و يا اين امور و هم برف و باران و انوار و اشعه و گازها و نسيمهاى لطيف و غيره منظور است).