وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ ، عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الاِسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
دعاى امام در طلب باران در ايام خشكسالى
﴿1﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْافَاقِ .
(1) بارالها! ما را به (آب زلال) بران سيراب ساز و (سايهى) رحمت خويش را به بارش بسيار ابرى روياندن گياهان در كرانههاى زمين روانه است- (بر سر ما) بگستران.
﴿2﴾
وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الَّثمَرَةِ ، وَ أَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ ، دَائِمٍ غُزْرُهُ ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ ، وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ .
(2) و با (به بار نشستن درختان و) رسيدن (زمان استفادهى از) ميوهها بر بندگان خويش منت گذار، و زمينهاى مرده را با شكوفايى شكوفهها زنده ساز، و فرشتگان گرامى- همان كاتبان (اعمال بندگان خويش)- را بر نزول بارانى سودمند گواه گير- بارانى بسيار و پياپى با بركاتى دامنهدار، و بارانى تند و شتابان.
﴿3﴾
تُحْيِي بِهِ مَا قَدْ مَاتَ ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِي الْأَقْوَاتِ ، سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ .
(3) تا (در اثر بارش باران) هر چه مرده است زنده كنى و آن چه از دست رفته است به ما بازگردانى، و هر چه روييدنى است (از زمين) بيرون آورى، و روى ها را فراوان و گسترده سازى، ابرى در هم فشرده (به همراه بارانى) خوش و گوارا و فراگير و با خروش رعدى كه به گوش آيد، (ولى نه آن چنان ابرى) كه (بارانش) ويرانى به بار آورد و (خنده) برقش فريبنده (و خانمانسوز) باشد.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً ، تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِيضَ
(4) بارالها! ما را به بارانى سيراب كن كه چارهى خشكسالى كند، گياه را بروياند، (و آن چنان فراوان و فراگير) كه گياه نو رسته را خرم و نهال مرده و پژمرده را زنده و شاداب سازد.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِي جَمِيعِ الْأَمْصَارِ ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ ، وَ تُكْمِلُ لَنَا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَي قُوَّتِنَا .
(5) بارالها! ما به بارانى سيراب گردان كه آب آن از تپهها سرازير شود، چاهها را لبريز و رودها را به جريان اندازد، درختان را بروياند، بهاى (اجناس) را در تمامى شهرها ارزان گرداند، چهار پايان را قوت و آفريدگان (تو) را نشاط افزايد، سبب كمال و افزونى روزىهاى پاك شود، روييدنى(ها) را بروياند، پستانها را پر شير سازد، و نيرويى بر نيروى ما بيفزايد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا حُسُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجاً .
(6) بارالها! مبادا و مباد كه سايه ابر را چون باد سوزان، و سردى آن را مايهى شومى و بارش آن را، با باران عذاب و آب آن را سبب تلخكامى ما گردانى.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(7) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و ما را از بركات آسمانها و زمين برخوردار فرما، كه تو بر انجام هر كارى توانايى.