دعای 19 ( دعا برای درخواست و طلب باران ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، ما را به باران سيراب كن، به بارانى فراوان از ابرى بارنده و رحمت خود بر ما بگستران تا گياهان شگفتى‌انگيز و خوشايند زمين تو در همه‌ى آفاق برويد

(2) و بر بندگان خود به بار آوردن ميوه منت گذار و سرزمينهاى مرده را با شكفتن شكوفه‌هاى جانبخش زنده كن و فرشتگان گرامى خود را كه از لوح محفوظ نسخه برمى‌گيرند (و كارها را به صلاح درمى‌آورند و به رسالت تو مشغول‌اند) به بارانى سودمند گواه گير، به بارانى انبوه و پيوسته با بركات گسترده، بارانى شتابنده و زود ريز

(3) تا هر چه مرده است به آن زنده كنى و آنچه را كه از ميان ما رفته است بازگردانى و به سبب آن روزيها را فراخى بخشى، به ابرى پيوسته و بر هم نشسته و شادى‌انگيز كه روى زمين را فراگيرد و چون چترى سايبان برافرازد، اما نه آنگونه كه بارانش به ويرانى كشد، يا برقش به فريبايى‌

(4) بار خدايا، ما را به بارانى فريادرس سيراب كن، به بارانى روياننده‌ى گياه و گل و گلستان و مايه‌ى سرسبزى و خرمى بوستان، پهناور و پر دامنه و بسيار كه به آن نهال نورسته‌ى خدنگ را بالنده كنى و گياه پژمرده را برومند گردانى‌

(5) بار خدايا، بر ما بارانى عنايت فرما كه به آن آب از تپه‌ها سرازير گردانى و چاهها را لبريز كنى و رودبارها را بگشايى و درختان را برويانى و نرخها را در همه شهرها ارزان سازى و چهارپايان را نيروبخشى و خلايق خود را زنده دل و نكوحال گردانى و روزيهاى پاكيزه را براى ما كامل فرمايى و كشت ما را برويانى و پستانها را پر شير كنى و به آن، نيرويى بر نيروى ما بيفزايى‌

(6) بار خدايا، مباد كه از سايه‌ى آن ابر، بادى گرم و زهرآگين وزد و سردى آن بر ما ناخجسته و بدشگون باشد، يا ريزش آن مايه‌ى عذاب ما گردد و آب آن در كام تلخ و ناگوار شود

(7) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و از بركات آسمانها و زمين روزى ما كن. همانا كه تو بر هر كار توانايى.