دعای 19 ( دعا برای درخواست و طلب باران ) ترجمه علی نقی فيض الاسلام اصفهانی

(1) بار خدايا ما را به باران سيراب گردان، و رحمتت را به باران فراوان از ابرى كه براى رويانيدن گياه زيبا در اطراف زينت روان است بر ما بگستران‌

(2) و با رسيده شدن ميوه بر بندگانت احسان فرما، و با شكفته شدن شكوفه و گل و گياه شهرهايت را زنده نما، و فرشتگانت را كه بزرگوار و نويسنده (يا سفراء و فرستادگان) اند آماده ساز به آب رساندن سودمند از جانب خود كه فراوانى همواره و باريدن بسيار داشته (همه جا را فراگيرد) سخت و تند و شتابان باشد

(3) كه به آن آنچه را مرده است زنده (سبز و خرم) نمائى، و آنچه از دست رفته بازگردانى، و آنچه آمدنى است بيرون آرى، و به آن روزيها را فراخى داده بيافزائى، ابرى (از تو مى‌خواهيم) كه روى هم انباشته و با خوشى و گوارا و فراگيرنده بوده صداى رعد از آن شنيده شود، و بارانش هميشه (كه گياهها را تباه و ساختمانها را ويران گرداند) و برقش فريب‌دهنده (بى‌باران) نباشد

(4) بار خدايا ما را سيراب كن از بارانى كه برطرف‌كننده‌ى خشكسالى، روياننده‌ى گياه، پهن و فراخ و بسيار باشد كه به وسيله‌ى آن، گياه ايستاده (سبز و خرم سالهاى پيش) را بازگردانى، و گياه شكسته (پژمرده) را درست (سربلند) نمائى‌

(5) بار خدايا ما را آب ده آبى كه از آن تلها روان سازى، و چاهها را پر گردانى، و جويها را جارى نمائى، و درختها را برويانى، و نرخها را در همه‌ى شهرها ارزان كنى، و چهارپايان و آفريدگان را به نشاط و شادمانى آورى، و روزيهاى پاكيزه را براى ما به كمال برسانى، و كشت را برويانى، و پستان چهارپايان را پر شير سازى، و توانائى بر توانائى ما بيافزائى‌

(6) بار خدايا سايه آن ابر را بر ما باد گرم و سرديش را شوم و باريدنش را عذاب و آبش را شور مگردان‌

(7) بار خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را از بركات آسمانها و زمين (خير و نيكيهاى آنها) روزى عطا فرما، زيرا تو بر هر چيز توانائى.