وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
نيايش او (ع) وقتى كه روزى بر او تنگ مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) بار خدايا، تو ما را در امر روزى به بدگمانى مىآزمايى و در طول زندگى به آرزوهاى دراز. چندانكه روزى خود را كه تو مىدهى، از روزيخواران طلب مىكنيم و به آرزوى عمر دراز طمع مىبنديم كه مانند سالخوردگان در اين سراى كهن دير پاييم
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) پس بر محمد و خاندان او درود فرست، و به ما يقينى راسخ عنايت فرماى تا از كوشش در طلب بياساييم و آرامشى فراگير در دل ما افكن تا به آن از رنج بسيار برهيم
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) و چنان كن كه آنچه را كه در كتاب منزل خود آشكارا وعده دادهاى و از پى آن وعده سوگندان ياد كردهاى، ما را از دويدن در پى آن روزىيى كه رساندن آن را كفالت فرمودهاى باز دارد و آنچه را كه ضامن كفايت آن شدهاى مانع پراكندگى خاطر ما گردد
(4) پس چنين گفتهاى و گفتهى تو روشنترين حق است و سوگند ياد كردهاى و آن نيكوترين و رساترين سوگند است: «و روزى شما و آنچه به شما وعده داده شده است در آسمان است.»
(5) آنگاه گفتهاى: «پس به پروردگار آسمان و زمين سوگند، هم آنسان كه شما سخن مىگوييد اين سخن حق است.»