وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
و از دعاى آن حضرت عليهالسلام است هنگامى كه روزى بر او تنگ مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) بارالها! تو ما را در ارزاق و روزىهاىمان به نوعى سوءظن و در زندگانىهايمان ما را به درازى آمال و آرزو امتحان كردى، تا آنجا كه روزىهاى خود را از روزى خوارانت خواهش و طلب كرديم و در آرزوهايمان به عمر بلند سالخوردگان طمع نموديم.
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) پس بر محمد و آل او درود فرست و ما را يقينى صادق مرحمت كن كه بدان سبب از مؤونه و رنج جستجو آسودهمان كنى و ما را بسنده باشد، و اطمينان خالصى عنايت كن تا بدان وسيله از شدت و سختى رنج معافمان فرمايى.
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) و چنان كن كه آن وعدهاى را كه در وحى خويش بدان تصريح كرده ى و در پىاش سوگند ياد نمودهاى ما را از اهتمام بازدارد، اهتمام به رزقى كه خود متكفل رسانيدن آن شدهاى و مانع پريشان خاطرى ما باشد نسبت به رزقى كه متعهد گشتهاى كه خود رسانيدن آن را بسنده باشى.
(4) پس خود فرمودى و قول و سخن تو حق و راستترين سخنهاست و سوگند خوردهاى و سوگند تو نيكوترين و باوفاترين سوگندهاست كه: «روزى شما و هر چه بدان وعده شدهايد، در آسمان مىباشد.»
(5) سپس فرمودهاى:«پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه آن راست است و حق، همانگونه كه شما سخن مىگوييد.»