وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
دعاى امام عليهالسلام است هنگامى كه روزى بر آن حضرت تنگ مىشد.
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) خدايا! تو ما در روزيهمايمان به بد گمانى آزمودهاى و (نيز) در مدت عمرهايمان، به آرزوى دراز، تا جايى كه روزىهاى تو را از روزىخواران خواستيم، و به آرزوهايمان در عمر آنان كه عمر طولانى كردند طمع نموديم،
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) پس بر محمد (ص) و خاندانش درود فرست، و ما را باورى راست (راسخ) ببخش كه بدان وسيله ما را از سنگينى درخواست بىنياز سازى، و اطمينانى خالص در دل ما انداز كه به ما آن ما را از شدت رنج نگهدارى.
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) و قرار ده وعدهات را كه در وحى خود روشن بيان كردهاى، و سوگندى را در كتاب خويش به دنبالش آوردهاى، وسيلهى جدا سازى تلاش ما به رزقى كه خود آن را بر عهده گرفتهاى، و بريدن از مشغول شدن به آنچه خود اندازهاش را ضمانت نمودهاى،
(4) پس گفتهاى و گفتار تو حق و راسترين است، و سوگند خوردهاى و سوگند تو راستترين است: «روزى شما و آنچه به آن وعده مىشويد در آسمان است».
(5) پس گفتهاى: «به پروردگار آسمان و زمين سوگند كه همان گونه شما سخن مىگوييد آن حق است».