وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
«نيايش آن حضرت عليهالسلام، هنگامى كه راه رزق و روزى وى تنگ و سخت مىگشت»
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) خدايا! تو ما را در روزيهاى ما به بدگمانى، و در زندگيمان به آرزوى دراز، مبتلا و آزمايش فرمودى، تا آنجا كه ارزاقت را از روزىخواران (كه خود بايد روزى داده شوند) طلب نموديم، و به سبب آرزوهاى دراز، به عمر سالخوردگان، چشم طمع دوختيم،
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و ما را يقينى راسخ ببخش كه بدان وسيله، از رنج طلب، آسودهمان كنى، و اطمينان خالصى در دل ما افكن كه با آن، از شدت تعب، معافمان دارى،
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) و وعدهاى را كه در وحى خود، تصريح كردهاى، و سپس در كتاب خويش، بر آن، قسم ياد فرمودهاى، وسيلهى قطع اهتمام ما نسبت به رزقمان كه تو خود بر عهده گرفتهاى قرار ده، و مايهى رفع نگرانيمان در مورد آنچه ضامن شدهاى مقرر فرما،
(4) پس، چنين، گفتهاى و گفتهى تو حق و راستترين گفتهها است، و قسم ياد نمودهاى و قسم تو نيكوترين و وفاكنندهترين قسمها مىباشد: «و روزى شما و آنچه به شما وعده داده مىشود در آسمان است»،
(5) سپس فرمودهاى: «پس به پروردگار آسمان و زمين، سوگند كه اين سخن، حق است همانگونه كه شما سخن مىگوييد».