دعای 29 ( دعا به وقت تنگی رزق و روزی ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) خدايا در اين عمر دنياى دون تو ما را نهادى در اين آزمون ز روزى چو كم گشت ما را نصيب گمانم بد افتد شوم بى‌شكيب ز سوى دگر آرزوى دراز در اندازدم در مغاك نياز به دريوزه افتم به پاى كسان كسانى همه همچو من ناتوان

(2) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ببخشا مرا باور راستين كه آسوده‌ام سازد از آن و اين نخواهم ز كس هيچ غير از خدا نيارم به درگاه كس التجا به روزى رسانم بده اعتماد كه رنج طللب را بشويم ز ياد درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

(3) خدايا چنان كن كه آرم به ياد كه وحى تو اين راز بر من گشاد به تسجيل سوگند فرموده‌اى كه روزى رسانم تو خود بوده‌اى چنان كن كه باور بيفزايدم بكوشم نه افزون كز آن بايدم

(4) تو گفتى و قولت بود راستين قسم ياد كردى و با حق عجين بود رزق مقسوم در آسمان تو گفتى و الحق كه باشد همان

(5) تو سوگند خوردى و باشد درست تو گويى و گفتار گفتار تست