وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
به هنگامى كه روزى بر او تنگ مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) خدايا ز ما مىكنى امتحان
به عمر و به روزى چو بد شد گمان
طلب مىكنم از در اين و آن
كه هستند خود از تو روزيخوران
به پيران گشوديم چشم نياز
كه يابيم بر خويش عمر دراز
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) خدايا بجان محمد (ص) درود
تو بفرست و بر عترتش آنكه بود
عطا كن به ما با درستى يقين
كه ما را كند با سعادت قرين
هم آسوده سازد ز رنج طلب
ز كوشش نيافتيم اندر تعب
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) تو در وحى تصريح كردى چنين
قسم خوردهاى در كتاب مبين
معين بود عمر و رزق بشر
نه كم مىشود، نى شود بيشتر
چو بر عمر و روزى شدى عهده دار
به دلهاى ما خود عطا كن قرار
(4) از ايرا كه گفتت بود حرف راست
بدانسان كه خود جاودانى بجاست
خدايا تو سوگند خوردى بر آن
كه خود عمر و روزيست از آسمان
(5) به يزدان اين آسمان و زمين
كه حق است فرمانت اى بىقرين